NPP News

Attorney-at-Law Sunil Watagala

Two persons responsible for egging the Gampaha Conference of National People’s Power are currently under arrest. While inquiring into the matter based on the revelations made by the two, it has come to light that behind all this there’s an individual or a group responsible for the entire attack. This is a criminal offence. This has fulfilled all the fundamental principles of criminal law. This is an attack planned by an organized group. What are the measures the IGP has taken so far? At least the Police has not even taken a valid statement. Sri Lanka Police should find the chain of evidence pertinent to this attack. The Police has the ability to reach each and every coupling in this chain. The Police can inquire into the telephone calls and watch CCTV footage. However, it seems no attempt has been made to use such resources.

Two letters have been produced by Prasanna Ranatunga addressing the President and IGP requesting an immediate inquiry into the matter concerned. It’s like the thief running all over the place asking to catch the thief and that was what I thought. However, we have a question as to why so much delay in recording a statement when a cabinet minister has requested an inquiry from the President. Photographs of pertinent persons of this attack have been released. One who joined the attack is Mahagedara Vijayaarachchige Ranmal Asitha Kumara Wijerathna (prior name – Gabriel Rathmal Asitha Kumara) Second person is Ananda Bandara from Gampola. One person can be seen in photographs related to Avant Garde Company. This organized group has direct connections with the Avant Garde Company. The chairman of the Avant Garde company is one of the closest friends of the President.

Today, Minister Ramesh Pathiwara says that this was planned to embarrass the Government. What we say is that a group from the personal security institute of the closest friend of the President is the one behind this attack. Therefore, we say that the Government has direct involvement in this attack. The President should conduct an inquiry into this matter. We have the right to expression as enforced by the Constitution. This is an attempt made out of sheer jealousy over the increasing public attraction towards National People’s Power. Suspects are in custody. The Police can continue the inquiry. We can remember the Ambepitiya murder. The gun was fired by another person. Ultimately Potta Naufer is the one who was sentenced to death as he was guilty of abetting the crime. Therefore, the actual respondents of this egg-throwing incident are not those who came with 5000 Rupees. The true respondent of this is the one who abetted this attack. The President should intervene in this matter. If the true respondent is not revealed, there’s no doubt that the Government has a hand on this. And, we stay alert on the inquiry.

The egg is just the beginning. Anything can happen after this. This group including the President should take the responsibility for everything – Attorney-at-Law Upul Kumarapperuma

This incident is not an ordinary egg attack. It isn’t merely a common attack on an opponent with egg and tomato. There is a serious situation behind this. Those arrested people have testified that this was directed by Prasanna Ranathunga. At the same time, the preliminary investigations have revealed that one person involved in the incident is related to Avant Garde. What is this Avant Garde company? It’s a mercenary force that maintains the rental weapons of the three-armed forces and the police in this country. This company has all sorts of weapons like T56, AK47, T81 machine guns, sub-machine guns which are similar to what our Sri Lankan forces possess. This is a paramilitary force as well. There were many criticisms towards this paramilitary force. Therefore, its businesses were handed over to the Naval force. This company has all the retired Major Generals, Navy Commanders and soldiers, a well-trained army. Then what is the danger about it? If this incident was not caught, what could have happened next.

This is not an ordinary security firm. A paramilitary force with weapons. This should have equal or more discipline than the army. The army is responsible to the government. Who is responsible for this paramilitary force? The chairman himself of this institution has made several allegations to NPP leader Mr Anura Dissanayake, JVP. The challenges have been made. The insulting statements have been made. Who is responsible for a paramilitary force led by such a person? The Ministry of Defense issues the license to such paramilitary companies to carry weapons. Even though it is a security firm, the Ministry of Defense issues the permit. If the people of Avant Garde are attacking a party convention, are they doing the work of the licensed company? The Sri Lankan people, media and the Ministry of Defense should seriously think about this.

Nissanka Senadhipathi was the messenger for releasing Ranjan Ramanayake. MP Geetha Kumarasinghe also asks Senadhipathi to take messages to the President. It shows the relationship between Nissanka Senadhipathi and the President. If so, the President must conduct an inquiry about this. The serious issue here is whether the bombs will come next. Ordinary people remember the recent incidents in the past. If these things are done to political parties, what will happen to ordinary people? Therefore, the police should carry out a proper investigation. Need to take telephone call details. Need to investigate the CCTV footage. Need to find out about the people who dealt with these suspects. The police have the ability to investigate these. That’s the way the real culprit can be identified. There are plenty of examples of crime investigations.
The fact that the police are asleep without even taking a statement means that the police is under influence. The Inspector-General of Police and other police officers should remember that they are paid by the public money. The police should also remember that governments will not stay forever. If not, they should remember that they may have to roam around the courts. The egg is just the beginning. Beyond this, anything could happen. These groups should be responsible for everything that happen after this. No matter how close Avant Garde Mudalali is to the president, there should be an impartial investigation.

The government maintains a paramilitary force to carry out its dirty work – Attorney-at-Law Charitha Galhena

There is no trust in the police, that justice will be granted. The use of thugs in Sri Lankan politics has existed throughout history. With the creation of the executive presidency, the underworld was used. It happened from J.R. time. Army officers were used. Artists, scholars, civil society activists and journalists have been attacked by thugs if you can remember. Today a different situation has arisen. A paramilitary force has been created to carry out all kinds of dirty work that politicians want without the use of the police or the army and without getting dirty hands. This is a dangerous situation. This is also a threat to national security.

Can a Tamil man or a Muslim man maintain a paramilitary force without modern arms, and even without statistics on weapons? If such a business is started, what kind of objection will take place if such a license is given when a Rajapaksa is not in power? In an army, if a soldier is given a weapon, he is responsible for the bullet used in that weapon. Even, there is a number for the weapon of a relevant soldier. A situation has arisen today where a paramilitary force is being maintained by giving arms to a group of undisciplined people who are not responsible to the country. It’s scary. It could be started with an egg. We can be the target. But where does this stop?

In the past, thugs were maintained by MPs and ministers. Ministers and MPs maintained the thugs to carry out the thuggish activities wanted by the President and the Prime Minister. Today that situation has changed and several businessmen around the President are carrying out this work. The opportunity has arisen for several businessmen to rule the country by giving the President a huge power and 2/3 majority in Parliament. One of the businessmen maintains a paramilitary force. This is a threat to the very existence of democracy in the country. A threat to the people’s right to hold an alternative opinion. Therefore, this incident should be investigated not because of an attack on the National People’s Power but because of an attack on the people. Also, the public has a right to know about these people.

As I write this column this week, I can hear Air Force jets flying past my home as they practise for Sri Lanka’s 74th Independence Day celebrations. My social media feeds are replete with robust debates on the meaning of independence and the ‘right’ way to celebrate. Certainly, it feels odd to celebrate our independence at a moment when everything from our food to energy security is compromised and our dependence on others – be they countries, multilateral institutions or foreign investors, is at its highest. 

There is no doubt that Sri Lanka is facing an unprecedented moment in her post-independence history at this time. Our political landscape is unstable, the economic situation is dire and we appear to be drifting mindlessly from one crisis to another. Never before have we felt so abandoned by our leaders or felt so little confidence in their ability to pull us out of the hole into which we are rapidly sinking. So what do we do?

We can fall into a morass of despair and cynicism and plan to migrate – but not all of us have that choice. For many of us, either through choice or circumstances, Sri Lanka will remain our home. Perhaps this is a moment where rather than waiting for others to provide solutions, we, as citizens of this country, take control of our own destinies. 

Of course this is easier said than done. Theoretically, and indeed as guaranteed in our Constitution, sovereignty lies with the people. We elect representatives to exercise legislative, judicial and executive power on our behalf. Yet, in reality, our relationship with elected representatives does not reflect this constitutionally guaranteed principle at all. In practice, the relationship is one between a privileged class of rulers and loyal, submissive subjects. This is maintained through both the trappings of power as well as its performance. 

A few days after my entry into Parliament, a seasoned politician told me: “Don’t be too humble. If you don’t throw your weight around a bit, you won’t be taken seriously. Don’t forget this is Sri Lanka”. Now what does this really mean? It suggests that the favoured or expected disposition of an elected representative in Sri Lanka is not someone who looks and acts like any other citizen. Rather, what is expected is someone who sets himself or herself above other citizens, someone whose image reflects power and authority over others. In other words, someone who throws his or her weight around as I was advised.

So is it surprising that our elected representatives function like the rules that apply to other citizens do not apply to them? Is it surprising that they consider the privileges of office as rights to be enjoyed at will? So deeply is this engrained in our political culture, that it is completely acceptable for spouses and progeny of elected representatives as well as their handlers to consider themselves part of this privileged circle. In fact, as far as the progeny are concerned, these are inherited rights and privileges that must remain within the family. 

Whatever the Constitution may say about “freely elected representatives of the people,” the majority of our elected representatives consider their position in dynastic terms – a family inheritance. And it must be admitted, that as citizens, we too think of the suitability for election in similar terms: members of political dynasties are not expected to prove themselves suitable for office – all they need to do is express interest in the office and they are pretty much guaranteed the position. 

Certainly, there are signs that this is changing. Recent public reactions to elected representatives indicate that people are waking up to their power and the need to hold leaders accountable. That is why this moment is so incredibly important: It is in times of crisis that we can start discussing and imagining new ways of being, new rules of conduct, a different political ethos. Because if nothing else, this moment should be showing us that whatever we have been doing in the past several decades has not worked. And people are certainly talking about change, about a different way of doing things, the need for a radical transformation of society. But the question is, how far from our comfort zones are we prepared to go? What exactly is the change that we want? I believe these are questions we need to seriously ask ourselves. 

If we consider the most recent elections in Sri Lanka, 2015, 2019 and 2020 – both the Presidential and General Elections were conducted explicitly on platforms that called for change. And people responded to that call for change. Arguably, while the 2015 election was more about voting a regime out rather than electing a new leader and government, 2019 was explicitly about electing a new political culture. That was what was promised: A different political culture. The 2019 Presidential Elections as well as the General Elections in 2020 were won on platforms that promised a different leadership style, professionalism and discipline. Yet, not even two years into these promised changes, the President as well as the Government are rapidly losing ground. Public confidence in the Government has never been at such a low.

Rather than simply blaming those we elected, should we not also at this moment reflect on our choices? Although we wanted change, did we actually choose change? Can we expect a change from our elected representatives unless we as citizens are prepared to change as well? In my view, this requires us to re-imagine the kind of relationship we have with elected representatives as well as our ideas of leadership. Importantly, it also means that we recognise that the transformation we want requires our participation. 

That what is required today is a massive collective effort – a movement to regain our independence, our sovereignty that we ceded to corrupt and incompetent leaders. We need to accept that the solution lies in institution building, finding common solutions, rather than leaving it to individuals. One of the most damaging legacies of neoliberal political culture is the idea that the individual is solely responsible for his or her wellbeing – that personal transformation is all that is required to achieve happiness. 

If we learnt any lesson from the COVID-19 pandemic, if we are learning any lesson from the climate crisis, it should be that our salvation lies in taking collective responsibility, in building systems that work for all of us. This is not a total erasure of the individual, rather situating the individual in context, within a network of relationships and connections. What we need to work on are improving those relationships and connections; the systems and institutions that enable healthy relationships and connections. 

If so, then the leaders we elect need to be those who believe in the idea of the collective. It is not about the leader who says ‘I am the best’ but one who is able to bring out the best in other people. It is about electing leaders who have worked hard to get to where they are rather than those who have taken their position as a birth right. It is not about those who talk about accomplishments but those who can also analyse an issue and provide a different perspective. Most importantly, we must elect leaders with whom we can have a relationship of mutual respect rather than patronage, who are willing to live like us, rather than those who expect homage from loyal subjects. 

Let this 74th Independence Day be one where we free ourselves from the past. Let this be a moment where we truly understand that sovereignty lies with us, the people. And that with that sovereignty comes responsibility as well – the responsibility to choose wisely, to choose well and to hold those we choose to account. 

By Harini Amarasuriya

විශ්වවිද්‍යාල අධ්‍යාපනය සඳහා තෝරාගෙන සිටින සිසු සිසුවියන් විශ්වවිද්‍යාලවලට අනුයුක්ත කිරීමේ නාමලේඛනය මේ වන විටත් විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසම විසින් ලබා දී නොමැති බව හෙළි කළේ ය.

ලබන මාර්තු මාසයේ නවක විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන් සඳහා පාඨමාලා ආරම්භ කිරීමට ක්‍රියා කරමින් සිටිය දී, අදාළ පාඨමාලාවලට තේරී පත් වුණු ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන්ගේ නාමලේඛන අදාළ විශ්වවිද්‍යාලවලට ලබා නොදීම බරපතළ තත්ත්වයක් බවත් පෙන්වා දුන්නේ ය. මේ නිසා දැනටමත් අඩපණ කර තිබෙන රාජ්‍ය විශ්වවිද්‍යාල පද්ධතිය තව දුරටත් අඩපණ කර දරුවන්ගේ අනාගතය සමඟ සෙල්ලම් නොකරන ලෙසට අදාළ බලධාරීන්ට මෙහි දී අවධාරණය කරනු ලැබී ය.

මෙයට මාස තුනකට පෙර විශ්වවිද්‍යාල සඳහා තෝරා ගත් සිසු සිසුවියන්ගේ නාමලේඛන අදාළ විශ්වවිද්‍යෘලවලට ලබා නොදීම හිතාමතා ම සිදු කරන්නක් දැයි සැකයක් මතු වන බව පැවසී ය.

ඊට අමතරව ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීව ක්‍රියාත්මක වන විපක්‍ෂයේ දේශපාලන කටයුතුවලට පෞද්ගලික ආරක්‍ෂක සේවාවලට සම්බන්ධ මැර කණ්ඩායම් යොදවා ප්‍රහාර එල්ල කිරීම බරපතළ තත්ත්වයක් බව පෙන්වා දුන්නේ ය. මේ වන විටත් සීමා කර තිබෙන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අවකාශය රාජ්‍ය ඇමැතිවරුන්ගේ පුතුන්ගේ මැදිහත් විමෙන් විශ්වවිද්‍යාල නේවාසිකාගාරවලට කඩාවැදීම දක්වා දුරදිග ගොස් තිබෙන බවට පෙන්වා දුන්නේ ය.

වර්තමාන ආණ්ඩුව ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය අභියෝගයට ලක් කරමින්, පෞද්ගලික, සංවිධානාත්මක අර්ධ මිලිටරි කණ්ඩායම් යොදවා විපක්‍ෂයට ප්‍රහාර එල්ල කරන බව අද (06දා) පැවැති එම මාධ්‍ය හමුවේ දී ජාතික ජන බලවේගයේ විධායක සභික මහින්ද රත්නායක පැවසී ය.

තුනෙන් දෙකක බහුතර බලයක් සහිතව පිහිටුවා තිබෙන ආණ්ඩුව ක්‍රියා කරමින් සිටින්නේ, විසිවැනි ආණ්ඩුක්‍රම සංශෝධනය තුළින් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සීමා කර ලබා ගත් බලතලවලට අනුව බව පෙන්වා දුන්නේ ය. එමෙන් ම ජනාධිපතිවරයා ප්‍රමුඛ ආණ්ඩුව ක්‍රියා කරමින් සිටින්නේ, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය දඬුකඳේ ගසමින්, කිසි ම එල්ලයක් නැතිව යැයි චෝදනා නැඟී ය.

ජනාධිපතිවරයා විසින් හැත්තෑහතර වැනි නිදහස් දින උලෙළේ දී රට හමුවේ පවතින ප්‍රශ්න විසැඳීමේ ඉදිරි වැඩපිළිවෙළ පිළිබඳව කරුණු ඉදිරිපත් කරනු ඇතැයි අපේක්‍ෂා කළ ද, එවැනි කිසිදු සඳහනක් නොකළ අතර, ධනාත්මක චින්තනයට අනුව ජනතාව කටයුතු කළ යුතු බව සඳහන් කිරීම ප්‍රශ්න විසඳන ආකාරයක් නොවන බොළඳ කතාවක් යැයි අවධාරණය කෙරේ.

මේ බව අවධාරණය කරනු ලැබුවේ ජාතික ජන බලවේගය අද (6දා) පැවැත්වූ මාධ්‍ය හමුවක දී ය. එම පක්‍ෂයේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීනි, ආචාර්ය හරිනි අමරසූරිය මේ බව පැවසුවා ය. මෙම මාධ්‍ය හමුවට එම පක්‍ෂයේ විධායක සභිකයන් වන ආචාර්ය අනුර කරුණාතිලක සහ මහින්ද රත්නායක යන දෙදෙනා ද එක් වී සිටියහ.

මාධ්‍ය හමුව පවත්වමින් මන්ත්‍රීවරිය වැඩි දුරටත් සඳහන් කළේ ඉතිහාසයේ කවරදාවත් නොතිබූ තරමට මෙරට ප්‍රශ්න උග්‍ර වී ඇති බවයි. මෙවැනි අවස්ථාවක ආණ්ඩුවේ ඇමැතිවරුන් මෙන් ම මහ බැංකුවේ අධිපතිවරයා ද එකිනෙකාට වෙනස් ප්‍රකාශ කරමින්, වගකීම් විරහිතව ක්‍රියා කරන බවට චෝදනා කළා ය.

විශේෂයෙන් මුදල් ඇමැති බැසිල් රාජපක්‍ෂ පසුගිය සති අන්තයේ පුවත් පතකට සම්මුඛ සාකච්ඡාවක් ලබා දෙමින්, මෙරට කළු ආර්ථිකය සමඟ රජය ගනුදෙනු කළ බවත්, එමෙන් ම යුද්ධය පැවැති සමයේ දීත් උතුරු කොරියාවෙන් ආයුධ මිල දී ගැනීමට අවශ්‍ය ඩොලර් කළු ආර්ථිකයෙන් ලබා ගත් බවත් සඳහන් කිරීම අතිශය බරපතළ බව පෙන්වා දුන්නා ය. ජාත්‍යන්තර වශයෙන් සම්බාධක පනවා තිබෙන රටක් සමඟ යුද අවි ගනුදෙනු සිදු කළ බව ප්‍රකාශ කිරීම මුදල් ඇමැතිවරයාගේ වගකීම් විරහිත අතිශය රටට හානිකර ප්‍රකාශයක් බව ද මන්ත්‍රීවරිය අවධාරණය කළා ය.

දශක හතක් පුරා අපේ ජනතාව යහපත් චේතනාවෙන් පාලකයන් බලයට පත් කළද පාලකයන්ට යහපත් චේතනා නොතිබුණු නිසා රට අද බියකරු ඉරණමකට මුහුණදී සිටින බව ජාතික ජන බලවේගයේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රි ජවිපෙ නායක අනුර කුමාර දිසානායක පවසයි.

හෙතෙම මේ අදහස් පළ කළේ බණ්ඩාරගම රයිගම පැවැති ජනහමුවකදීය.

මන්ත්‍රිවරයා එහිදී මෙසේද කීය.

“මේ ආණ්ඩුවත් දැන් විකිණීම පටන් අරන්. චීනෙට පෝට්සිටිය වික්කා. ඉන්දියාවට තෙල් ටැංකි දුන්නා. හිල්ටන්, ග්‍රෑන්ඩ් ඔරියන්ටල්, වැලිකඩ, කෙරවලපිටියේ විකුණන්න දාලා. හිටිහැටියේ ගෑස් ටැංකි පුපුරනවා. කුස්සියට ගියාම ආර්ථිකයේ තත්ත්වය පේනවා. කඩේට ගියාම වෙලා තියෙන දේ තේරෙනවා. අපිටත් දැන් කියලා ඇතිවෙලා. දැන් අවශ්‍ය මේකෙන් ගොඩඑන විදිහක් හොයන එක. ජනතාව අහනවා කවදද ආයේ ඡන්දේ එන්නේ කියලා. ව්‍යවස්ථානුකූලව නම් තව අවුරුදු තුනක් බලන් ඉන්න වෙනවා.

මේකට කරන්න කරුණු දෙකක් තියෙනවා. එකක් අපි බලය ගන්න ඕන. අනෙක බලය අරගෙන රට හදන එක. රට හදන්න කියලා ජනතාව මෑත ඉතිහාසයේදී විහාරමහාදේවි, දුටුගැමුණු, පොළොන්නරුවෙ ගොවියා, මොළ හතා, රණවිරුවා ගෙනාවා වැඩක් වුණේ නෑ. රණවිරුවා ගෙනාවේ ඇමෙරිකන් මොළෙන් වැඩේ තිතටම කරයි කියලා. එයා තමයි හොඳටම කළේ. කොච්චර හොඳට කළාද කියතොත් කට්ටිය රට දාලා යන්න පෝලිමේ.

අපි වෙන රටකට ගියත් වැඩක් නෑ. අපි ඒ රටේ දෙවැනි පන්තියේ අය විදිහට ඉන්න වෙන්නෙ. අපි සියලුදෙනා එක්වී වැඩ කර මහන්සි වී මේ රට හදමු. දරුවන්ගේ අනාගතය හදමු. හැමදෙනාම අහන්නේ අපේ දරුවන්ට මොකද වෙන්නේ කියලා. ඒ වුණාට මේ ප්‍රශ්න එකක්වත් අපිට ස්වභාව ධර්මේ දුන්නේ නෑ. අපි විහින් හදාගත්තු ඒවා. මේක අපේ රටේ පාලක පන්තිය ඇති කළ අර්බුදයක්.

දීර්ඝ කාලයක් නොගැළපෙන දේශපාලන _ ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති වැරැදි විධියට ක්‍රියාත්මක කළ නිසා අපේ රට කඩා වැටී තියෙනවා. ළිං කටින් වැටුණු මිනිහා ළිං කටෙන්ම ගොඩ එන්න ඕනෑ. සියලුදෙනාම ගොඩඑන ක්‍රමයක් අවශ්‍යයි.

නව පාලනයක් හදන්න ඕනෑ. කිසිකෙනෙක් අබමල් රේණුවක සැකයක් තියාගන්න එපා. ජාතික ජන බලවේගයට ඒක කරන්න පුළුවන්. අපේ රටේ මිනිස්සු බහුතරය වෙනසට බයයි. එහෙත් මේ ලෝකේ වෙනස්වුණේ වෙනසට බය නොවන මිනිස්සු නිසයි. වෙනස්වීම තුළින් තමයි ලෝකේ ඉස්සරහට ගිහින් තියෙන්නේ. ජනතාව ළඟ තියෙන බලය තාවකාලිකව පාලන කණ්ඩායමකට භාරදෙන එක තමයි අපි මැතිවරණයකදී කරන්නෙ. වසර කිහිපයකට දෙන්නෙ තාවකාලිකව. ජාතික ජන බලවේගයට දුන්නත් වසර පහකින් යළි අවශ්‍ය නම් ගන්න පුළුවන්.

අපිට වැදගත් ඊළඟ මැතිවරණයදී බලය ගන්නේ කොහොමද කියන එකයි. අපේ අරමුණ හුදු ආණ්ඩුවක් හැදීම නොවෙයි. කඩා වැටී ඇති රට ගොඩනඟන්න ජනතා ව්‍යාපාරයක් ඇති කළ යුතුයි. යළි නූතන නිදහස් අරගලයක් කරන්න ඕනෑ. පතුලට හිඳිච්ච ආර්ථිකයක් අපේ රටේ තියෙන්නේ. බොරු නොකියා ජනතාවට ඇත්ත තත්ත්වය කියන්න ඕනෑ. මේ ආර්ථිකය ගොඩනඟන්න කෙටි කාලයක් හැමෝම එක්වෙලා මහන්සි වෙමු.

ආර්ථිකය විනාශ වෙන්න ප්‍රධානම වශයෙන් බලපාන්නේ රටක පාලකයා. රටක පාලකයා හොරෙක් වුණොත් රට ඉවරයි. මම මහින්ද රාජපක්ෂ මහත්තයාට පාර්ලිමේන්තුවේදී කිව්වා ඔබතුමාගේ ඡන්දෙට චීනෙන් දුන්න චෙක්පත් අංක මා ළඟ තියෙනවා කියලා. එතුමා ‘හ්ම්’ කියලා ඔළුව වැනුවා. පාලකයන්, දූෂිතයන් නොවන ආණ්ඩුවක් අපි හදන්න ඕනෑ. මම අවුරුදු 21ක් පාර්ලිමේන්තුවේ හිටියා. ඇමැති ධුරයක් දැරුවා. ඒත් සතයක් සොරකම් කරලා නෑ. දූෂණ වංචා චෝදනා නෑ.

සාමූහිකව වැඩ කළ යුතුයි. දේශපාලකයා ආදර්ශවත් වෙන්න ඕනෑ. පාලකයාට වැරැදි කරන්න බෑ. මන්ත්‍රිවරුන්ට වාහන බලපත් ලබාදීම නතර කළ යුතුයි.  පෙන්ෂන් අවශ්‍ය නෑ. පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රිට අවුරුදු පහටම එක වාහනයක් දුන්නම ඇති. ඇමැතිවරුන්ගේ නිල නිවාස නැති කළ යුතුයි. හිටපු ජනාධිපතිවරුන් නඩත්තු කිරීම නතර කළ යුතුයි. දේශපාලකයා නීතියට යටත් කරන්න ඕනෑ. දේශපාලකයා පිළිබඳ දැන් තියෙන්නේ කැත චිත්‍රයක්. පුරවැසියන්ට ආර්ථිකයේ ප්‍රතිලාභ ගලායන්න ඕනෑ. ග්‍රාමීය ජනතාවගේ දුප්පත්භාවය නැති කරන්න ඕනෑ.”

ජවිපෙ හිටපු පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රි වෛද්‍ය නලින්ද ජයතිස්ස,

“රට කරවන අය ගොඩගන්න බැරිවෙන්න රටේ ආර්ථික සම්පත් විකුණනවා. අපිව ණය උගුල් ඇතුළේ හිරකරනවා. මේ රට ඉදිරියේදී ඇති අභියෝගය තේරුම් අරගෙන හැමදෙනාම එකතු වෙලා එකමිටට වැඩකරමු. ශක්තිමත් කොඳුනාරටියක් නැතිව පුළුල් බහුජන දේශපාලන බලවේගයක් ඉදිරියට ගෙනියන්න බෑ. මේ  රට ගොඩනැඟීමේදී එවැනි ශක්තිමත් දේශපාලන ව්‍යාපාරයක් වුවමනා කර තියෙනවා. ඒ නිසා අපිට විවේක ගන්න කාලයක් නෑ. නිකං ඉන්න කාලයක් නෑ. හැම තත්පරයක්ම වැදගත්. අපි ප්‍රමාද වෙන්න ප්‍රමාද වෙන්න මේ පාලකයන් ආර්ථික දේශපාලන අර්බුදයකට රට හෙළනවා.”

-මව්බිම පුවත්පතෙන්