There is no doubt that something important and significant is happening in Sri Lanka at the moment. There is a feeling among people that things cannot go on as usual anymore – ‘system change’ seems to be on the minds of everybody. Even the tone-deaf President talked about ‘system change’ recently. Sri Lankan citizens have […]
There is no doubt that something important and significant is happening in Sri Lanka at the moment. There is a feeling among people that things cannot go on as usual anymore – ‘system change’ seems to be on the minds of everybody. Even the tone-deaf President talked about ‘system change’ recently.
Sri Lankan citizens have been searching for change for decades. This search may have taken many forms – whether through language policy, insurrection, armed revolution, new constitutions – but as a country, it feels like we have been seeking a fairer form of governance, a just social contract between rulers and the ruled for many years. Yet, each effort led to disappointment, disenfranchisement, and exclusion of certain groups and strengthening of the repressive structures of the State. Above all else, through all the turmoil that the people of this country have gone through, the entitlements and privileges of the ruling class has remained entrenched.
It has often been remarked that Sri Lanka’s transition from a colony to independent nation was remarkably peaceful and painless. However, what this meant was that there was minimum debate and discussion on the ideals that would shape the new nation. Consider the difference in India, which went through a far more painful and violent independence struggle. Yet, those struggles gave rise to animated discussions regarding the relationship between religion and the State, caste discrimination, power sharing between Central and State government, the right development model for India. India may not have resolved those questions satisfactorily and indeed we can see today how some of those issues continue to vex and divide. We can also see how easily opportunistic politics has threatened some of the most cherished principles on which the Indian republic was founded such as secularism.
But I would argue that Sri Lanka’s ruling class engaged in opportunistic politics from the beginning: deprived of any debate or discussion on the founding principles of a new nation, from the start what has driven politics in Sri Lanka has been political opportunism rather than social reform. Thus, what our leaders offered us as reform has always been driven by sectarianism, communalism and exclusion.
For instance, even progressive reform efforts such as the free education movement, was energised not so much by ideals of equality and justice, but suspicion about the undue influence of the Christian church in education. There was no doubt that the Christian church established a system of elite education in the country that created huge inequalities in the access to education – yet, rather than a debate on how a more just education system could be established, education reform led to the demonising of one type of education over another, of one community over another. Education reforms were viewed as an attack on missionary schools rather than an effort to establish an equitable and progressive education system. C.W.W. Kannangara was either vilified as an enemy of religion by his detractors or hailed as a true Sinhala Buddhist nationalist by his supporters. There are many more examples in our history – where opportunities for engaging in a meaningful dialogue about the principles on which our governance systems should be formulated –dissolved into conflicts about protecting narrow interests.
It is as if our rulers considered the people of this country incapable of being mobilised on any principle apart from self-interest or sectarianism. J.R. Jayewardene can be considered a leader who had a radical vision for the country – yet, he too dressed up his neoliberal project in the language of a Dharmishta Rajya, and oversaw some of the most brutal communal riots in our history. It is perhaps deeply ironical that the majority of our leaders enjoyed cosmopolitan, liberal lives in private while engaging in deeply sectarian and communal forms of politics in public. Using even the most destructive strategies for the sake of power has become an acceptable part of political culture.
What is left to us today is a highly divided society, and a political class that is so entrenched in privilege that it has become completely out of step with the populace. The Rajapaksa family is in many ways a very predictable outcome of this history. This system of governance, and this political culture has reached a point of critical crisis – and the Rajapaksas are the epitome of that crisis. They symbolise the corruption, nepotism, political opportunism and violence that was inbred into our political culture. It also so happened that Gotabaya Rajapaksa, a man devoid of any political skill or even common sense is leading the country at this moment. In fact, the election of Gotabaya Rajapaksa can also be viewed as part of that ongoing effort for reform – this time with an ‘outsider,’ a ‘tough guy’ who was expected to whip the country into shape.
So in many ways, what we are experiencing today has been long overdue. The economic crisis has meant that no one is left untouched by the ongoing crisis. All bets are off – and therein lies the opportunity. In a way, this could be the moment where Sri Lanka becomes truly independent – if we do this right. If we are able to look at the underlying causes of this crisis – if we can use this moment to identify the core problems with our social contract with our rulers as well as the social contract between ourselves – we may have an opportunity to reinvent ourselves on a much firmer foundation.
However, this would mean that we must recognise this moment not simply as an economic crisis – but as an economic crisis that is the result of an ongoing political crisis. Our urgency to resolve the economic crisis cannot be at the expense of much-needed political reforms. Certainly, the protests are not just about the economic crisis – the slogan against the 225 in Parliament is indicative of the desire of a radical change in established political culture. Let this not be simply about the Rajapaksas, nor should we let the call for ‘system change’ be satisfied with cosmetic changes. This is a moment for us to fight for the fundamental principles and ideals on which we want our society to be organised. This must include at the minimum the recognition of the pluralism in our society and the need to address the deep inequalities amongst us. This will require us to move beyond conventional frameworks and ideas and to re-imagine our relationships with each other as well as with our rulers.
By Harini Amarasuriya
ඇමැතිගෙ කට වචනයට පමණක් සීමා නොවී පෞද්ගලික දත්ත ආරක්ෂණ පනත සැමට සාධාරණයක් විය යුතු යැයි ජාතික ජන බලවේගයේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්රිනි ආචාර්ය හරිනි අමරසූරිය පැවැසුවාය. අපි මේ පනතට විරුද්ධ නැහැ. නමුත් අපි කියන්න කැමැතියි. මේ පනත තුළින් ජනතාවට හෝ ජනමාධ්යවේදීන්ට කිසිදු බලපෑමක් සිදු වී සිදු නොවිය යුතුයි. කියලා. දත්ත ආරක්ෂා කිරීමේ අවශ්යතාව ඉතා වැදගත්. නමුත් ජනමාධ්යවේදීන්ගේ […]
ඇමැතිගෙ කට වචනයට පමණක් සීමා නොවී පෞද්ගලික දත්ත ආරක්ෂණ පනත සැමට සාධාරණයක් විය යුතු යැයි ජාතික ජන බලවේගයේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්රිනි ආචාර්ය හරිනි අමරසූරිය පැවැසුවාය.
අපි මේ පනතට විරුද්ධ නැහැ. නමුත් අපි කියන්න කැමැතියි. මේ පනත තුළින් ජනතාවට හෝ ජනමාධ්යවේදීන්ට කිසිදු බලපෑමක් සිදු වී සිදු නොවිය යුතුයි. කියලා. දත්ත ආරක්ෂා කිරීමේ අවශ්යතාව ඉතා වැදගත්. නමුත් ජනමාධ්යවේදීන්ගේ අයිතිවාසිකම් ගැන දැඩි අවධානයක් යොමු කළ යුතුයි. මේ දත්ත ආරක්ෂණ පනත හරහා විවිධ වාර්තා කිරීම් සම්බන්ධව සීමා පනවා තිබෙනවා. ජනමාධ්යවේදීන්ට මෙම දත්ත භාවිත කිරීම ගැන යම් ආකාරයක පැහැදිලි කිරීමක් අවශ්යයි. මේ පනත අනාගතයට බලපාන නිසා විශේෂ අවධානයක් යොමු කර සම්මත කළ යුතු බව මා සඳහන් කරනවා.
දත්ත ආරක්ෂණ අධිකාරියේ ස්වාධීනත්වය තහවුරු කළ යුතුයි. ප්රකාශන කිරීමේ නිදහස හා අයිතිවාසිකම් වලට බලපෑමක් නොවන අයුරින් එය සම්මත කරන බව සහතික කළ යුතුයි. ඇමැතිගේ වචනයට පමණක් සිදු වීම මෙය ප්රමාණවත් නැහැ. ඒ වගේම දැනට පවත්නා දේශපාලන තත්ත්වය හා මාධ්යවේදීන්ගේ අයිතිවාසිකම් කප්පාදුවීම් මාධ්යවේදීන් ප්රහාර වලට ලක්වීම් වැනි කාරක ගැන අවධානය යොමු කරන විට මේ පනත ගැන සාධාරණ සැකයක් මතුවෙනවා. එම නිසා මෙය සාධාරණාහා ස්වාධීන විය. යුතු බවම නැවත සඳහන් කරනවා.
ආචාර්ය හරිනි අමරසූරිය
ඩොලර් සංචිතය අඩු වෙලා විතරක් නෙවෙයි විශාල ණය අර්බුදයකත් අපි මේ වෙනකොට හිරවෙලා ඉන්නවා. ජුනි මාසය වෙනකොට ඩොලර් මිලියන එක් දහස් පන්සීයක ණයක් ගෙවන්න ඕනේ. මේවා ගෙවනකොට රටේ ජනතාවට අත්යවශ්ය භාණ්ඩ ගෙන්වන්න සල්ලි නැහැ. මේක තමයි දැන් රට මුහුණ දී ඇති අර්බුදය යැයි ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්රිනි ආචාර්ය හරිනි අමරසූරිය පඬුවස්නුවරදී පැවැසුවාය. පසුගියදා හෙට්ටිපොළ […]
ඩොලර් සංචිතය අඩු වෙලා විතරක් නෙවෙයි විශාල ණය අර්බුදයකත් අපි මේ වෙනකොට හිරවෙලා ඉන්නවා. ජුනි මාසය වෙනකොට ඩොලර් මිලියන එක් දහස් පන්සීයක ණයක් ගෙවන්න ඕනේ. මේවා ගෙවනකොට රටේ ජනතාවට අත්යවශ්ය භාණ්ඩ ගෙන්වන්න සල්ලි නැහැ. මේක තමයි දැන් රට මුහුණ දී ඇති අර්බුදය යැයි ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්රිනි ආචාර්ය හරිනි අමරසූරිය පඬුවස්නුවරදී පැවැසුවාය.
පසුගියදා හෙට්ටිපොළ ප්රජා ශාලාවේදී පැවැති “වර්තමාන දේශපාලන අර්බුදය හමුවේ ජනතාව සතු කාර්යභාරය” යන මැයෙන් ජනතාව දැනුවත් කිරීමේ සම්මන්ත්රණය අමතමින් මහාචාර්යවරිය මේ අදහස් පළ කළාය.
ආචාර්ය හරිනි අමරසූරිය වැඩිදුරටත් මෙසේද කීවාය.
වර්තමාන ලෝකයත් වෙනස් වෙලා. සමාජයත් වෙනස් වෙලා. ඉතාම අවදානම් සහගත සංකූලතා සහිත අවධියකට අපි ඇවිත් සිටින්නේ. මේක ස්වාභාවික ව්යසනයක් නිසාවත්, අහඹුවක් නිසාවත් සිදු වූවක් නෙවෙයි. කාලයක් තිස්සේ දේශපාලනිකව ගත් තීරණ සහ ප්රතිපත්තිවල ප්රතිඵලයක්. මේ වෙලාවේ රට සතුව ඩොලර් හිඟයක් පවතිනවා. විදෙස් සංචිත පිළිබඳව ප්රශ්නය අපේ රටේ ප්රධාන මාතෘකාවක් බවට පත්වෙලා තිබෙනවා. මේක දැන් අපට දුරස්ථ ප්රශ්නයක් නෙවෙයි. ජනතාවට අතිශයින්ම කිට්ටු වෙලා.
රටේ ආර්ථිකයේ සිට ගෙදර ආර්ථිකය දක්වා බලපාලා තිබෙනවා. මෙහෙම සිද්ධ වෙලා තිබෙන්නේ ඇයි. අපිත් ලෝක ආර්ථිකයේ කොටස්කරුවෝ. තනියෙන් තමන්ගේ ආර්ථිකය මෙහෙයවන්න බෑ. අන්තර් සබඳතා ගොඩක බැඳී සිටිනවා. ජාතික මට්ටමෙන් වේවා, ජාත්යන්තර මට්ටමෙන් වේවා ආර්ථිකය සංකීර්ණයි. එකිනෙකා අතර තිබෙන සම්බන්ධතා, බැඳීම් වැඩියි. අපේ ගනුදෙනු රැඳිලා තිබෙන්නේ ලෝකයත් එක්ක. ලෝකයත් එක්ක ගනුදෙනු කරනකොට ලෝක වෙළෙඳපොළත් එක්ක ගනුදෙනු කරන්න සිද්ධ වෙනවා.
ඩොලර් රඳවා ගැනීමේ ක්රමවේදයක් අපි පවත්වාගෙන යා යුතුයි. ඒ හරහා තමයි අපට නිෂ්පාදනය කරන්න බැරි එහෙමත් නැත්තම් අපේ රටේ නිෂ්පාදන ක්රියාවලියට අවශ්ය භාණ්ඩ අපට ලබාගන්න පුළුවන් වෙන්නේ. මේක කරන්න නම් සාමාන්ය ආර්ථික විද්යාවට අනුව අපි යම්කිසි විධියකට ඩොලර් උපයලා තියෙන්න ඕන. දශක ගණනාවක් තිස්සේ අපේ රටේ නිෂ්පාදන ආර්ථිකය ක්රමක්රමයෙන් සේවා ආර්ථිකයක් බවට පරිවර්තනය වෙලා තිබෙනවා.
සේවා සපයලා තමයි ගනුදෙනුව පවත්වාගෙන ගිහින් තිබෙන්නේ. මේ සේවා සැපයීම තුළින් තමයි අප රටට යම්කිසි ආදායමක් ලැබිලා තිබෙන්නේ. සේවා සැපයීම ලෙස අපි ප්රධාන වශයෙන් කරලා තිබෙන්නේ ශ්රමිකයන් ශ්රමය සඳහා යැවීම. ශ්රී ලාංකික ශ්රමිකයන් විදේශ ගත කිරීම තුළින් තමයි මුදල් උපයලා තිබෙන්නේ. අපේ රටේ භාණ්ඩ නිෂ්පාදනය දුර්වල වීමත් එක්ක එන්න එන්නම ලෝක වෙළෙඳපොළෙන් අෑත් වෙලා යනවා. ගෝලීය වශයෙන් සිදුවන ගෝලීය ආර්ථිකය කඩා වැටීමත් එක්ක සාම්ප්රදායිකව අපට ලැබෙන විදේශ විනිමය ක්රමක්රමයෙන් අඩු වෙලා තිබෙනවා. එය ඉතාමත්ම බැරෑරුම් තත්ත්වයක්. පාස්කුදා ප්රහාරය නිසාත් කොවිඩ් තත්ත්වය නිසාත් සංචාරක කර්මාන්තය කඩාගෙන වැටුණා.
ණය ගෙවන්න ඩොලර් වෙන්කරන කොට රටේ ජනතාවට අත්යවශ්ය භාණ්ඩ ගෙන්වන්න සල්ලි නැහැ. අත්යවශ්ය භාණ්ඩ ගෙන්වන්න විතරක් නෙවෙයි ප්රවාහනයට අවශ්ය ඉන්ධන ගෙන්වන්නත් සල්ලි නැහැ. මේක තමයි අර්බුදය. ණය ගෙවන්නත් ඕනේ. අත්යවශ්ය භාණ්ඩ ගෙන්වන්නත් ඕනේ. ඒ අස්සේ කෘෂිකාර්මික ක්ෂේත්රය කඩා වැට්ටුවා. එළවළු සහ අත්යවශ්ය ආහාර ද්රව්ය පිටරටින් ගෙන්වන්න සිද්ධ කළා.
ඉල්ලුමට වඩා අපේ රටේ සැපයුම අඩුයි. මේක තමා අපි ඉදිරියේ තිබෙන ආර්ථික ප්රශ්න. ජනතාව සිතා ගන්නට ඕන මේවා අහඹු සිදුවීම් නොවේ. පාලනයේ අඥාන තීරණවල ප්රතිඵල. අපි ණය ගන්නට ඕනේ ගෙවීම පිළිබඳව අදහසත් එක්ක. ගත්ත ණය ආයෝජනය කරන්න ඕන ප්රතිඵල ලැබෙන ව්යාපෘතිවලට.
පඬුවස්නුවර – හිරුණි මෙන්ඩිස් (මව්බිම)
As Sri Lankans brace themselves for 5-hour power cuts and line up for essential commodities at yet another queue, we hear that the President after visiting the Railways workshop in Ratmalana has ordered a commission to look into staff problems. In Parliament, some opposition members flourished flash lights inside the exceedingly well-lit Chambers, to protest […]
As Sri Lankans brace themselves for 5-hour power cuts and line up for essential commodities at yet another queue, we hear that the President after visiting the Railways workshop in Ratmalana has ordered a commission to look into staff problems. In Parliament, some opposition members flourished flash lights inside the exceedingly well-lit Chambers, to protest power cuts. Government MPs erupted in fury and claimed that their security has been seriously compromised as the torch batteries contain elements used for explosives. If you have been thinking that the Sri Lankan Parliament looks increasingly like a playground filled with petulant, spoilt bullies and that we are being governed by a set of leaders who seem to be occupying an alternative reality, you may not be very far from the truth.
There is enough data to show that Sri Lanka is in the throes of an economic crisis of unprecedented proportions. Dangerously low foreign reserves, mounting debt payments, sky-rocketing inflation, increasing fiscal and trade deficits – you name it, and we are experiencing every indication of a severe economic crisis. But let’s be clear on the causes: the crisis we are experiencing is a direct result of poor decision making by our political leadership over several decades. Decisions that led to an excessive reliance on imports for our survival, heavy borrowing and speculation in opaque financial markets; an unrealistic and ad-hoc local tax regime, preposterous levels of corruption and waste. The crisis was inevitable – the global economic downturn as a result of the COVID pandemic and spectacularly irrational and damaging policy decisions particularly in the agriculture, financial and energy sectors simply precipitated the crisis. But it is important that we recognise that these damaging decisions are not simply incompetence and sheer stupidity – they are wilful and deliberate and a direct product of our current political culture.
The decision to ban chemical fertilisers was an attempt to save dollars. Possibly, President Gotabaya Rajapaksa was encouraged to do this by being fed myths about the harmful effects of chemical fertiliser. It is now evident that he also does not have the smallest clue about agriculture. But, the decisions that followed – importing untested organic fertiliser for instance, belligerent statements from members of the Government on their determination not to reverse this policy and claims of success of the policy show a leadership unable to admit failure (and thereby correct itself), a culture of ego massaging in corridors of power, complete insensitivity to the hardships of people and an inability to listen to reason. At a more sinister level, this is a deliberate effort to force people off agriculture and their lands and profit off their misery.
Years of moving away from conventional lenders to borrowing from financial markets was influenced by the need to escape loan conditions, scrutiny and oversight – essential for facilitating massive corruption. Ad-hoc changes to tax policy were made to gain electoral benefits plus to allow cronies to benefit. The idea that printing money, easing taxes and low interest rates would pump money into the economy is standard economic thinking. Yet, how do you keep an economy ticking during a global pandemic when people are in lockdown? Standard economic thinking does not work in such a context. However, if your idea of a healthy economy is a stock market boom, the decisions of the Governor of the Central Bank become clearer.
Environmental as well as economic concerns suggest that Sri Lanka needs to systematically shift towards renewable energy. But this policy was not pursued. When it was clear that an energy crisis was looming, the government refused to face facts. Instead, the crisis was managed (or rather hidden) by excessive use of hydro power, thanks to a particularly good monsoon season. Now, with water levels dropping (predictably) plus lack of dollars to purchase fuel, we are looking at a serious crisis in the power sector. Naturally, the burden of power cuts is being disproportionately experienced with VIP neighbourhoods spared the worse! For many years, the rest of the country had to pay the price for Colombo’s excessive energy demands and now, even at a time of phenomenal crisis, the country’s powerful, well-heeled, and well-connected citizens can continue their lives of privilege. Never mind that thousands of schoolchildren preparing for exams are literally in the dark. Never mind that farmers who are reeling from the fertiliser fiasco are now also having to deal with increased threats from elephants due to non-functioning electric fences. Never mind that thousands of small and medium entrepreneurs – who make a significant contribution to the economy – are being put out of business.
What we need to remember is that the particularities of the crisis we are facing are a direct consequence of a corrupt, wasteful political culture and a pack of powerful decisions makers who are not simply incompetent, but who are only interested in looking after their own. Many of them live in bubbles, protected by their minders who only let them hear what they want to hear. After entering direct politics myself, I became quickly aware of how easy it was to enter this bubble. Sri Lankan politicians achieve a celebrity status that is completely unnecessary. They automatically enter a world of privilege and preferential treatment ranging from Police who salute you to access to a life of luxury, if you so choose.
Thankfully, the culture of the political movement I represent places many restraints on entering this bubble. It taught me how essential it is that the choice of entering this bubble or not is not left simply to the good sense, ethics and integrity of individual politicians but that there is a culture and system that prevents you from doing so. And that this is only possible if the party or movement you represent insists on a code of ethics, conduct and restraint by which you are expected to abide. But imagine those who have lived in this bubble for so long that they no longer even know what is outside? What do you do when the bubble normalises corruption, wastage and privilege? And it is not only those politicians who live in these bubbles – it includes their families and their cronies. How can we expect such leaders to be anything but completely out of touch and therefore to make decisions that are detrimental to the welfare and wellbeing of the majority of people?
It is important, we realise that this is the political culture we currently inhabit and that is the main cause of the crisis we are experiencing. Citizens need to demand a change of this culture and of the way in which politics is conducted currently. Instead, for the longest time, we have been told that changing people – pinning our faith on individuals, will effect change. Worse, we have been told to reject politics and politicians and to find our solutions individually or outside the system. We need to recognise that the solutions also need to be found politically because societies need to be governed and we need to elect people to govern on our behalf. What we need is the right kind of politics and the right kind of politicians who can govern on our behalf. But that can only happen if as citizens we are organised to demand such a change and to hold our elected representatives accountable.
It is so essential that we learn the lessons that are being taught to us during this time of crisis and that we understand our own culpability. This time the crisis the country is experiencing will spare a minority. Very few of us can afford to be disinterested. Hence, each one of us has a part to play in getting us out of this crisis and on the long, hard road to recovery. An essential aspect of that, in fact a precondition must be the end to the era of corrupt, wasteful and privileged politics. The era of the armchair critic (and Sri Lanka is blessed with many!) must end – it is time for people of this country to take charge of their politicians and their own destinies.
By Harini Amarasuriya
මෑතක දී යළිත් හිස එස වූ මාධ්යකරුවන් ඉලක්ක කරගනිමින් සිදු කළ පහර දීම් මෙන්ම ලංකාවේ පුරවැසි අයිතිවාසිකමක් වශයෙන් ආණ්ඩුක්රම ව්යවස්ථාවෙන් පිළිගත් භාෂණයේ නිදහස සහ අදහස් ප්රකාශ කිරීමේ නිදහස සීමා කිරීමට නීතිය ක්රියාත්මක කිරීමේ ආයතන අයුතු ලෙස භාවිත කිරීම ජාතික ජන බලවේගය ලෙස අපි දැඩිව හෙළා දකිමු. මාධ්යවේදී චමුදිත සමරවික්රම මහතාගේ නිවසට එල්ළ කළ ප්රහාරය සහ […]
මෑතක දී යළිත් හිස එස වූ මාධ්යකරුවන් ඉලක්ක කරගනිමින් සිදු කළ පහර දීම් මෙන්ම ලංකාවේ පුරවැසි අයිතිවාසිකමක් වශයෙන් ආණ්ඩුක්රම ව්යවස්ථාවෙන් පිළිගත් භාෂණයේ නිදහස සහ අදහස් ප්රකාශ කිරීමේ නිදහස සීමා කිරීමට නීතිය ක්රියාත්මක කිරීමේ ආයතන අයුතු ලෙස භාවිත කිරීම ජාතික ජන බලවේගය ලෙස අපි දැඩිව හෙළා දකිමු. මාධ්යවේදී චමුදිත සමරවික්රම මහතාගේ නිවසට එල්ළ කළ ප්රහාරය සහ අපරාධ විමර්ශන දෙපාර්තමේන්තුව විසින් සමාජ ක්රියාකරුවෙකු වන ෂෙහාන් මාලක මහතා අයුක්තිසහගත ලෙස අත්අඩංගුවට ගනු ලැබීම අපි හෙළා දකින අතරම එය ප්රසිද්ධියේ ප්රතික්ෂේප කරන්නෙමු.
ෂෙහාන් මාලක ගමගේ මහතා අත්අඩංගුවට ගත් අපරාධ විමර්ශන කොට්ඨාසයට අනුයුක්තව සේවය කරන්නේයැයි කියනු ලබන පුද්ගලයින් එකී අත්අඩංගුව සිදු කළ ආකාරයේ අත්තනෝමතික බව හමුවේ ජාතික ජන බලවේගයේ අපි විමතියට පත් වීමු. පෙර කී නිලධරයන් ගමගේ මහතා අත්අඩංගුවට ගැනීමට පෙර සිය හැඳුනුම්පත් පෙන්වා අනන්යතාව තහවුරු කර නොමැති අතරම ගමගේ මහතාට ඔහුව අත්අඩංගුවට ගන්නා හේතුව පවා දන්වා නොමැත. ජීවිත සිය ගණනින් අහිමි කරමින් තවත් බොහෝ පිරිසක් මානසික කම්පනයකට ඇද දමමින් සුවහසක් අහිංසක ජීවිත රැසකට මුළු අනාගතයක් අහිමි කළ පාස්කු ඉරිදා ප්රහාරය පිළිබඳ යුක්තිය ඉටු කරවා ගැනීම වෙනුවෙන් සටන් වදින පුද්ගලයන් දිගින් දිගට ම රජයේ තාඩන පීඩනවල ගොදුරු බවට පත් වන්නේ ඇයිද යන්න වටහාගත නොහැක්කකි. සමස්ත දේශයම මේ කුරිරු ප්රහාරය පිටුපස සිටින සැබෑ මහමොළකරු සොයා ගැනීමට නීතිය බලාත්මක කරන්නා වූ රාජ්ය ආයතන කෙරෙහි දෑස් දල්වා බලා සිටින මෙවන් මොහොතක අපරාධ විමර්ශන දෙපාර්තමේන්තුව සහ රජයේ සියලු අංශ විසින් යුක්තිය ඉල්ලා සටන් වදින හඬ නිහඬ කිරීමට සියලු ප්රයත්න දියත් කිරීමේ වෑයමක නිරත වෙමින් සිටිනු ලැබේ. සාපරාධී නොසැලකිල්ල සඳහා චෝදනා ලැබූ ඇතැමුන් ආණ්ඩු පක්ෂය තුළම සිටියද අපරාධ විර්ශන කොට්ඨාශයේ උකුස් ඇස යොමු වී තිබෙන්නේ, පූජ්ය සිරිල් ගාමිණී සහ සමාජ ක්රියාකාරියෙකු වන ෂෙහාන් මාලක ගමගේ වැන්නවුන් කෙරෙහි වීම අභාග්යයකි.
ආණ්ඩුක්රම ව්යස්ථාවේ 14(1(අ. ව්යවස්ථාවෙන් ශ්රී ලංකාවාසී ජනතාවට ලබාදී ඇති භාෂණයේ නිදහස සහ අදහස් ප්රකාශ කිරීමේ අයිතිය සීමා කිරීම සඳහා ත්රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත සහ දණ්ඩ නීති සංග්රහයේ 120 වැනි වගන්තිය වැනි ඉතා දරුණු නීති දිගින් දිගටම භාවිත කිරීම අපි තවදුරටත් හෙළා දකිමු. ත්රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත, දණ්ඩ නීති සංග්රහයේ 120 වන වගන්තිය සහ සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ජාත්යන්තර සම්මුති (ICCPR) පනතේ විධිවිධාන, යම් තැනැත්තෙකුගේ මූලික පෞද්ගලික නිදහස මෙන්ම නීතියේ නිසි ක්රියාපටිපාටියට ඇති අයිතිය සහ සමානාත්මතාවයේ හා නීතිය ඉදිරියේදී සමාන ලෙස සැලකිල්ලට ලක් වීමේ අයිතිය අහිමි කිරීමේ මෙවලම් බවට පත් වීමේ භයානක ප්රවණතාවක් අපට නිරීක්ෂණය වී ඇත. පෞද්ගලික නිදහස සම්බන්ධ කාරණාවලදී අධිකරණ නිලධරයන් හුදෙක් පොලිසියේ අතකොළුවක් බවට පත් වෙමින් සමාජ ක්රියාකාරිකයන්ට විරුද්ධව ත්රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත භාවිත කිරීම සිහි බුද්ධියෙන් යුතු කිසිදු ප්රජාතන්ත්රවාදී සමාජයකට කිසිසේත් අනුමත කළ නොහැක. මේ සා අයුරින් දැනටත් ශ්රී ලංකාව තුළ භාවිත වෙමින් පවතින 2007 අංක 56 දරන සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ජාත්යන්තර සම්මුතියේ ඇතැම් විධිවිධානවලින් එක්සත් ජාතීන් විසින් මුලින්ම මෙවැනි සම්මුතියක් බලාත්මක කරනු ලැබීමට පාදක වූ මානව අයිතිවාසිකම්වල මූලික මූලධර්ම පවා නිෂේධනය වනු ඇත.
මෙම අත්අඩංගුවට ගැනීම් සියල්ලෙහි අත්තනෝමතික, නීතිවිරෝධී” ද්වේශ සහගත මෙන්ම පීඩාකාරී බව අපි තරයේ හෙළා දකින්නෙමු. මේ සා අයුරින් යම් තැනැත්තකුගේ පෞද්ගලික නිදහස අහිමි කිරීම යනු 1994 අංක 22 දරන වධ හිංසා සහ වෙනත් කෲර, අමානුෂික හෝ නින්දිත සැලකීමකට හෝ දඬුවම්වලට එරෙහි වූ සම්මුති පනතේ සඳහන් කර ඇති වධ හිංසාවට ලක් කිරීමේ ක්රියාවට සමාන බව අපි වැඩිදුරටත් සලකන්නෙමු. එහෙයින්” යම් නිශ්චිත කාලයක් තුළ තාවකාලිකව ධුරයක් දරන හුදෙක් දේශපාලනික බල අධිකාරිත්වය තෘප්තිමත් කිරීමේ අරමුණින් කටයුතු කරනවා වෙනුවට නීතියේ පරාමිතික හා නෛතික රාමුව තුළ සිට කටයුතු කිරීමට නීතිය ක්රියාත්මක කරන්නා වූ සියලු නිලධරයන්ට අපි ආරාධනා කරන්නෙමු.
සීසීටීවී අධීක්ෂණය සහිත සුරක්ෂිත වටපිටාවක් සහිත මාධ්යවේදී චමුදිත සමරවික්රම මහතාගේ නිවෙස ඉලක්ක කර ගනිමින් එල්ල කළ සාහසික සන්නද්ධ ප්රහාරය සිදු කළ ආකාරය විසින් අප සියලු දෙනා තැති ගන්වනු ලැබ ඇත. මොන යම් හෝ දේශපාලන හස්තයක සහාය නොමැතිව අහඹු ලෙස පැමිණි සන්නද්ධ පිරිසක් මෙවැනි සාහසික ක්රියාවක් සිදු කිරීමට පෙළඹෙන්නේ නැති බව අපගේ විශ්වාසයයි. මෙම සිද්ධිය සිදු වන්නේද ජාතික ජන බලවේගයේ ගම්පහ සමුළුව ඉලක්ක කර ගනිමින් සිදු කළ බියගුළු ප්රහාරයට සම්බන්ධ සැකකරුවන් පොලිස් භාරයෙන් පැනගොස් යනුවෙන් ඊනියා ප්රකාශ බිහිවූ වාතාවරණයකදීය. පොලිසියේ සහ මෙරට නීතිය ක්රියාත්මක කරන ආයතනවල පාලනයෙන් ඔබ්බෙහි සිට ක්රියා කරන යුද හමුදා බලඇණිවලට සමාන බලයක් සහිත සන්නද්ධ බලකායක් හිස ඔසවන බවට මාධ්යවේදී චමුදිත සමරවික්රම මහතාට එල්ල කළ ප්රහාරය අනතුරු හඟවයි. මෙය ජාතික ආරක්ෂාව කෙරෙහි බලපාන්නා වූ බරපතළ තර්ජනයකි.
එබැවින්” අප ශ්රී ලංකා රජයෙන් ඉල්ලා සිටින්නේ, ප්රජාතාන්ත්රික හරය ආරක්ෂා කිරීමට බැඳී සිටින ලෙසත්, මෙරට පුද්ගලයන්ගේ සහ පුරවැසියන්ගේ මූලික අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කරන ලෙසත්, ජාතික ආරක්ෂාව තහවුරු කර නීතියේ ආධිපත්යය අනුගමනය කරන ලෙසත්ය. එසේම තවදුරටත් රාජ්ය පීඩනයට එරෙහිව අප විසින් දියත් කරන අරගලයේදී අප හා අත්වැල් බැඳ ගන්නා ලෙසත් ප්රජාතාන්ත්රික හරයන්, භාෂණයේ නිදහස හා අදහස් ප්රකාශ කිරීමේ අයිතිය මෙන්ම ජනයාගේ මූලික අයිතිවාසිකම් සියල්ල ආරක්ෂාකොට එලෙසින්ම අනුගමනය කරන බවට තහවුරු කිරීමට යත්න දරන දේශපාලන ගමන්මගට දිරියක් වන ලෙසත් සිවිල් සමාජ, සිවිල් ක්රියාකාරීන්, නිදහස් මාධ්ය ආයතන ඇතුළු සියලු ප්රජාතන්ත්රවාදී බලවේගයන්ට ඇරයුම් කර සිටිමු.
ජාතික ජන බලවේගය
2022.02.16
Attorney-at-Law Sunil Watagala Two persons responsible for egging the Gampaha Conference of National People’s Power are currently under arrest. While inquiring into the matter based on the revelations made by the two, it has come to light that behind all this there’s an individual or a group responsible for the entire attack. This is a […]
Two persons responsible for egging the Gampaha Conference of National People’s Power are currently under arrest. While inquiring into the matter based on the revelations made by the two, it has come to light that behind all this there’s an individual or a group responsible for the entire attack. This is a criminal offence. This has fulfilled all the fundamental principles of criminal law. This is an attack planned by an organized group. What are the measures the IGP has taken so far? At least the Police has not even taken a valid statement. Sri Lanka Police should find the chain of evidence pertinent to this attack. The Police has the ability to reach each and every coupling in this chain. The Police can inquire into the telephone calls and watch CCTV footage. However, it seems no attempt has been made to use such resources.
Two letters have been produced by Prasanna Ranatunga addressing the President and IGP requesting an immediate inquiry into the matter concerned. It’s like the thief running all over the place asking to catch the thief and that was what I thought. However, we have a question as to why so much delay in recording a statement when a cabinet minister has requested an inquiry from the President. Photographs of pertinent persons of this attack have been released. One who joined the attack is Mahagedara Vijayaarachchige Ranmal Asitha Kumara Wijerathna (prior name – Gabriel Rathmal Asitha Kumara) Second person is Ananda Bandara from Gampola. One person can be seen in photographs related to Avant Garde Company. This organized group has direct connections with the Avant Garde Company. The chairman of the Avant Garde company is one of the closest friends of the President.
Today, Minister Ramesh Pathiwara says that this was planned to embarrass the Government. What we say is that a group from the personal security institute of the closest friend of the President is the one behind this attack. Therefore, we say that the Government has direct involvement in this attack. The President should conduct an inquiry into this matter. We have the right to expression as enforced by the Constitution. This is an attempt made out of sheer jealousy over the increasing public attraction towards National People’s Power. Suspects are in custody. The Police can continue the inquiry. We can remember the Ambepitiya murder. The gun was fired by another person. Ultimately Potta Naufer is the one who was sentenced to death as he was guilty of abetting the crime. Therefore, the actual respondents of this egg-throwing incident are not those who came with 5000 Rupees. The true respondent of this is the one who abetted this attack. The President should intervene in this matter. If the true respondent is not revealed, there’s no doubt that the Government has a hand on this. And, we stay alert on the inquiry.
This incident is not an ordinary egg attack. It isn’t merely a common attack on an opponent with egg and tomato. There is a serious situation behind this. Those arrested people have testified that this was directed by Prasanna Ranathunga. At the same time, the preliminary investigations have revealed that one person involved in the incident is related to Avant Garde. What is this Avant Garde company? It’s a mercenary force that maintains the rental weapons of the three-armed forces and the police in this country. This company has all sorts of weapons like T56, AK47, T81 machine guns, sub-machine guns which are similar to what our Sri Lankan forces possess. This is a paramilitary force as well. There were many criticisms towards this paramilitary force. Therefore, its businesses were handed over to the Naval force. This company has all the retired Major Generals, Navy Commanders and soldiers, a well-trained army. Then what is the danger about it? If this incident was not caught, what could have happened next.
This is not an ordinary security firm. A paramilitary force with weapons. This should have equal or more discipline than the army. The army is responsible to the government. Who is responsible for this paramilitary force? The chairman himself of this institution has made several allegations to NPP leader Mr Anura Dissanayake, JVP. The challenges have been made. The insulting statements have been made. Who is responsible for a paramilitary force led by such a person? The Ministry of Defense issues the license to such paramilitary companies to carry weapons. Even though it is a security firm, the Ministry of Defense issues the permit. If the people of Avant Garde are attacking a party convention, are they doing the work of the licensed company? The Sri Lankan people, media and the Ministry of Defense should seriously think about this.
Nissanka Senadhipathi was the messenger for releasing Ranjan Ramanayake. MP Geetha Kumarasinghe also asks Senadhipathi to take messages to the President. It shows the relationship between Nissanka Senadhipathi and the President. If so, the President must conduct an inquiry about this. The serious issue here is whether the bombs will come next. Ordinary people remember the recent incidents in the past. If these things are done to political parties, what will happen to ordinary people? Therefore, the police should carry out a proper investigation. Need to take telephone call details. Need to investigate the CCTV footage. Need to find out about the people who dealt with these suspects. The police have the ability to investigate these. That’s the way the real culprit can be identified. There are plenty of examples of crime investigations.
The fact that the police are asleep without even taking a statement means that the police is under influence. The Inspector-General of Police and other police officers should remember that they are paid by the public money. The police should also remember that governments will not stay forever. If not, they should remember that they may have to roam around the courts. The egg is just the beginning. Beyond this, anything could happen. These groups should be responsible for everything that happen after this. No matter how close Avant Garde Mudalali is to the president, there should be an impartial investigation.
There is no trust in the police, that justice will be granted. The use of thugs in Sri Lankan politics has existed throughout history. With the creation of the executive presidency, the underworld was used. It happened from J.R. time. Army officers were used. Artists, scholars, civil society activists and journalists have been attacked by thugs if you can remember. Today a different situation has arisen. A paramilitary force has been created to carry out all kinds of dirty work that politicians want without the use of the police or the army and without getting dirty hands. This is a dangerous situation. This is also a threat to national security.
Can a Tamil man or a Muslim man maintain a paramilitary force without modern arms, and even without statistics on weapons? If such a business is started, what kind of objection will take place if such a license is given when a Rajapaksa is not in power? In an army, if a soldier is given a weapon, he is responsible for the bullet used in that weapon. Even, there is a number for the weapon of a relevant soldier. A situation has arisen today where a paramilitary force is being maintained by giving arms to a group of undisciplined people who are not responsible to the country. It’s scary. It could be started with an egg. We can be the target. But where does this stop?
In the past, thugs were maintained by MPs and ministers. Ministers and MPs maintained the thugs to carry out the thuggish activities wanted by the President and the Prime Minister. Today that situation has changed and several businessmen around the President are carrying out this work. The opportunity has arisen for several businessmen to rule the country by giving the President a huge power and 2/3 majority in Parliament. One of the businessmen maintains a paramilitary force. This is a threat to the very existence of democracy in the country. A threat to the people’s right to hold an alternative opinion. Therefore, this incident should be investigated not because of an attack on the National People’s Power but because of an attack on the people. Also, the public has a right to know about these people.
