ජ්යෙෂ්ඨ නීතිඥ ගසාලි හුසේන් මහතා
இதற்கு முன்னர் இரண்டு ஊடகக் கலந்துரையாடல்களை நடாத்தி தேசிய மக்கள் சக்தி என்றவகையில் கொத்தலாவல பாதுகாப்பு பல்கலைக்கழக சட்டம் சம்பந்தமாக விடயங்களை எடுத்துரைத்தோம். யூலை 08 ஆந் திகதி இந்த சட்டத்தை பாராளுமன்றத்தில் சமர்ப்பித்து நிறைவேற்றிக்கொள்ள அரசாங்கம் தயாராகி வருகின்றது. சேர் ஜோன் கொத்தலாவலவின் இறுதி விருப்பத்தின்படியே கொத்தலாவ பாதுகாப்பு பீடம் நிறுவப்பட்டது. அவர் குடியமர்ந்திருந்த இடத்தில் 1981 இல் கொத்தலாவல பாதுகாப்பு பீடம் தொடங்கப்பட்டது. இராணுவ பயிலிளவல் உத்தியோகத்தர்களை பயிற்றுவித்தலுடன் தொடர்புடைய பாடங்களை போதிப்பதற்காகவே அது […]
இதற்கு முன்னர் இரண்டு ஊடகக் கலந்துரையாடல்களை நடாத்தி தேசிய மக்கள் சக்தி என்றவகையில் கொத்தலாவல பாதுகாப்பு பல்கலைக்கழக சட்டம் சம்பந்தமாக விடயங்களை எடுத்துரைத்தோம். யூலை 08 ஆந் திகதி இந்த சட்டத்தை பாராளுமன்றத்தில் சமர்ப்பித்து நிறைவேற்றிக்கொள்ள அரசாங்கம் தயாராகி வருகின்றது. சேர் ஜோன் கொத்தலாவலவின் இறுதி விருப்பத்தின்படியே கொத்தலாவ பாதுகாப்பு பீடம் நிறுவப்பட்டது. அவர் குடியமர்ந்திருந்த இடத்தில் 1981 இல் கொத்தலாவல பாதுகாப்பு பீடம் தொடங்கப்பட்டது. இராணுவ பயிலிளவல் உத்தியோகத்தர்களை பயிற்றுவித்தலுடன் தொடர்புடைய பாடங்களை போதிப்பதற்காகவே அது தொடங்கப்பட்டது. இராணுவத்திற்கு புறம்பானவர்களுக்காக இந்த நிறுவனம் திறந்துவிடுவதாக எந்தவொரு சந்தர்ப்பத்திலும் குறிப்பிடப்படுவதில்லை. ஆனால் கடந்த பல வருடங்களில் பல்வேறு காரணங்களின் நிமித்தம் சேர்த்துக்கொள்கின்ற முறையியலை மாற்றியமைத்து இராணுவத்துடன் தொடர்பற்றவர்கள் சேர்த்துக்கொள்ளப்பட்டுள்ளார்கள். அதைப்போலவே இராணுவத்துடன் தொடர்பற்ற பாடங்களைக் கற்பிக்கத் தொடங்கினார்கள். அதனோடு தொடர்புடைய முறையான சட்ட நடவடிக்கைகள் பூர்த்திசெய்யப்பட்டிருக்கவில்லை. எனவே ஏற்புடைய சட்ட நடவடிக்கைகளை முறைப்படி பூர்த்திசெய்து கொள்வதற்காக இந்த சட்டமூலம் கொண்டுவரப்பட்டுள்ளது.
இராணுவ அதிகாரிகளுக்காக தனிவேறான நிறுவனம் தாபிக்கப்படுவது உலகின் எந்தவொரு நாட்டிலும் இடம்பெறுகின்றது. எங்களுக்கும் அது தொடர்பில் எந்தவிதமான பிரச்சினையும் கிடையாது. ஆனால் இந்த சட்டத்தினால் இராணுவ அதிகாரிகளின் முன்னேற்றம் மற்றும் அவர்களை பலப்படுத்துவது எப்படி என்பது மேற்கொள்ளப்படுவதில்லை. இதன்மூலமாக முன்வைக்கப்படுகின்ற கட்டமைப்புகளால் இராணுவ அதிகாரிகள், அரசாங்க ஊழியர்கள் மற்றும் வேறு ஆட்களுக்கு கல்வி வழங்குதல் பற்றி சட்டத்தில் குறிப்பிடப்படுகின்றது. பாதுகாப்பு அமைச்சரால் நியமிக்கப்படுகின்ற ஆளுகைச் சபையொன்றினால் இந்த நிறுவனம் நெறிப்படுத்தப்படுகின்றது. பல்கலைக்கழக மானியங்கள் ஆணைக்குழுவுக்கு உள்ள அத்தனை அதிகாரங்களும் இந்த ஆளுகைச் சபைக்கு வழங்கப்படுகின்றது. அதன் மூலமாக கருதப்படுவது இந்த பல்கலைக்கழகங்களை பேணி வருவது மாத்திரமல்ல, அதற்குப் புறம்பாக இத்தகைய வேறு நிறுவனங்களை தாபிப்பதற்கான வாய்ப்பு வழங்குவதாகும். வேறு பட்டமளிப்புச் செய்கின்ற நிறுவனங்களுக்கு அங்கீகாரம் வழங்கும் இயலுமையும் இந்த ஆளுகைச் சபைக்கு வழங்கப்படுகின்றது. பாடசாலைகள் முதல் பல்கலைக்கழங்களை இதன் கீழ் தாபிக்க முடியும்.
இந்த ஆளுகைச் சபைக்கு நியமிக்கப்படுகின்ற ஒன்பதுபேரில் நால்வர் தவிர்ந்த ஏனைய அனைவரும் முப்படையின் அதிபதிகள். அத்துடன் கொத்தலாவல பல்கலைக்கழகத்தின் துணைவேந்தராக அமைபவர் ஓர் இராணுவ அதிகாரியாவார். உயர்கல்வி சம்பந்தமான விடயத்துறை பற்றி விழிப்புணர்வுகொண்ட தொழில்வாண்மையாளர்கள் அந்த உயர்கல்வி நிறுவனங்களுக்காக நியமிக்கப்பப்படுவார்கள். பல்கலைக்கழக மானியங்கள் ஆணைக்குழு இயங்குகின்ற விதம் பற்றிய பிரச்சினைகள் இருந்தாலும் சம்பந்தப்பட்ட பாடத்துறை வல்லுனர்களே அதற்காக நியமிக்கப்படுவர். பல்கலைக்கழகங்களுக்கும் அவ்விதத்திலேயே நியமிக்கப்படுகின்றனர். ஏதேனுமொரு பல்கலைக்கழகம் பற்றிய தீர்மானம் எடுப்பவர்கள் ஒவ்வொரு துறையும் பற்றிய நிபுணத்துவ அறிவு படைத்தவர்கள் ஆவர். ஆனால் இந்த சட்டத்தை நிறைவேற்றுவதால் உயர்கல்வி நிறுவனமொன்றில் நிலவவேண்டிய கலாசாரம் பற்றி தரம் பற்றி எந்தவிதமான அபிப்பிராயமுமற்றவர்கள் ஆளுகைச் சபைக்காக நியமிக்கப்படுவர். இந்த சட்டம் ஆரம்பத்தில் 2018 ரனில் – மைத்திரி அரசாங்க காலத்திலேயே சமர்ப்பிக்கப்படுகின்றது. அந்த காலத்தில் இடம்பெற்றவற்றை மாற்றியமைப்பதாக கூறி ஆட்சிக்கு வந்த இந்த அரசாங்கம் இந்த சட்டத்தை எந்தவிதமன மாற்றமுமின்றி சமர்ப்பித்துள்ளது.
இலவசக் கல்விச்சட்டம் 1943 இல் கொண்டுவரப்பட்டவேளையில் பாரிய உரையாடல் தோன்றியிருந்தது. இந்த சட்டத்தின் மூலமாக வெறுமனே இலவசமாக கல்வி வழங்குதல் மாத்திரம் இடம்பெறவில்லை. இந்த சட்டத்தை மையமகக்கொண்ட உரையாடல்களிலிருந்து இலவசக் கல்விச்சட்டத்தை நிறைவேற்றுவதன் வேறு பல குறிக்கோள்கள் நிலவியமை தெளிவாகின்றது. சமூக அந்தஸ்து, பணம், ஆற்றல், ஆங்கில மொழி பேசுபவர்கள் போன்ற பிரிவினருக்கு மட்டுப்படுத்தப்பட்டிருந்த சிறப்புரிமைகளை இந்நாட்டிலுள்ள அனைவருக்கும் வழங்கும் நோக்கத்துடன் இலவசக் கல்விச்சட்டம் நிறைவேற்றப்பட்டது. இந்த இடத்தில் ஏதேனுமொரு தூரநோக்கு இருந்தது. கல்வி ஒரு சிறப்புரிமையல்ல: உரிமை என்பது அதற்குள்ளே இருந்தது. அதைப்போலவே தரமான கல்விக்கான உரிமையை அனைவருக்கும் உறுதிசெய்வதற்கான அடிப்படை நோக்கு இருந்தது. இந்த நாட்டுக்கு அவசியமான சனநாயகம், இந்நாட்டின் கலாசாரத்தை விளங்கிக்கொண்ட பிரசைகளை உருவாக்குவதற்கான ஒரே பொறுப்பினை ஈடேற்றுவதற்கான நோக்கு இருந்தது. இந்த சட்டம் மூலமாக அந்த நோக்கு முற்றாகவே திரிபுபடுத்தப்பட்டுள்ளது. கல்வி அனைவரதும் உரிமை என நிலவிய நோக்கினை திரிபுடுத்துதல் இதன்மூலமாக இடம்பெறுகின்றது. ஏற்கெனவே உத்தியோகபூர்வமற்றதாக இடம்பெறுகின்ற கல்விச்சிறப்புரிமை என்கின்ற நிலைமை உத்தியோகபூர்வரீதியாக அரச அனுசரணையுடன் மேற்கொள்ளப்படப் போகின்றது.
உயர் கல்வி நிறுவகமொன்றில் கல்விக்கான சுதந்திரம் கட்டாயமாக இருத்தல் வேண்டும். இது உலகளாவிய உடன்பாடாகும். இலங்கையும் கைச்சாத்திட்டுள்ள உலகளாவிய உடன்பாடாகும். அறிவைத் தேடிச் செல்கையில் கேள்வி கேட்பதற்கான உரிமை இருத்தல் வேண்டும். புதிய அறிவு பிறப்பிக்கப்பட வேண்டுமெனில் இருக்கின்ற அறிவினை கேள்விக்குட்படுத்த வேண்டும். அதைப்போலவே அதிகார முறைமையை கேள்விக்குட்படுத்த வேண்டும். அத்தகைய கேள்விக்குட்படுத்தல் அதிகாரத்தில் இருப்பவர்களை மனம் நோகடிக்கின்ற கேள்விக்குட்படுத்தலாக அமைகின்றபோதிலும் அதனை மேற்கொள்வதற்கான சுதந்திரம் உயர்கல்வி நிறுவனங்களில் இருக்கவேண்டும். அவ்வாறு இடம்பெற்றால்தான் சமூகமொன்றை மாற்றக்கூடிய அறிவு உற்பத்தி செய்யப்படும். கல்விச்சுதந்திரம் பல்கலைக்கழகத்திற்கு அத்தியாவசியமான ஒன்றாகும். மாணவர்களுக்கு போன்றே ஆசிரியர்களுக்கும் அது சமமான முக்கியத்துவம் வகிக்கின்றது. ஆனால் அப்படிப்பட்ட கலாசாரமொன்று இராணுவங்களில் இல்லை. இராணுவம் இருப்பது எதையுமே கேள்விக்குட்படுத்துவதற்காக அல்ல. மேலிருந்து வருகின்ற கட்டளைகளை நிறைவேற்றுவதற்காகவே. அத்தகைய இராணுவ கலாசாரத்திற்குள் இருக்கின்ற உயர்கல்வி நிறுவகமொன்றிலிருந்து கல்விச் சுதந்திரத்தை எவ்வாறு எதிர்பார்ப்பது? கல்விச் சுதந்திரமற்ற உயர்கல்வியொன்றின் தரம் எத்தகையது? கல்விப் பாடநெறிகள் எப்படிப்பட்டவையாக அமையும்? அத்தகைய நிறுவனத்திற்கு எத்தகைய தேசிய மற்றும் சர்வதேச அங்கீகாரம் கிடைக்கும்?
இந்த சட்டத்தின் மூலமாக இடம்பெறுவது மற்றுமொரு கல்வி நிறுவகத்தை ஆரம்பிப்பதோ இராணுவத்திற்கு கல்வி வழங்குகின்ற நிறுவனமொன்றை ஆரம்பிப்பதோ அல்ல. அதற்கு அப்பால்சென்ற நோக்கங்கள் இருக்கின்றன. மிகவும் சிரமப்பட்டு இவ்வளவு காலமாக பாதுகாத்த கல்விச் சுதந்திரம், கல்வி நோக்கம் ஆகிய அனைத்தையும் திரிபுபடுத்துகின்ற சட்டமொன்றுதான் சமர்ப்பிக்கப்படுகின்றது. பாராளுமன்றத்தில் இருக்கின்ற ஏனைய உறுப்பினர்களிடம் நான் பேட்பது எமக்கு மரபுரிமையான கல்வித் திட்டத்தை அழிக்கின்ற இந்த சட்டத்திற்கு பாராளுமன்றத்தில் உடன்படப் போகிறீர்களா? கல்வியை அழிக்க பங்களிப்புச் செய்தவர்களாக வரலாற்றில் பெயர் பொறிக்க விரும்பினால் அதற்கு கையை உயர்த்துங்கள். மனச்சாட்சி இருந்தால் எவ்விதத்திலும் இந்த சட்டத்திற்கு ஆதரவாக கையை உயர்த்த இயலாது. கையை உயர்த்தவேண்டாமென்ற வேண்டுகோளினை விடுக்கிறேன்.
பாராளுமன்ற உறுப்பினர், கலாநிதி திருமதி ஹரினி அமரசூரிய
(ஊடக சந்திப்பு – தேசிய மக்கள் சக்தி – 2021 .07.06
பத்தரமுல்ல, மக்கள் விடுதலை முன்னணி தலைமையகத்தில்)
පාර්ලිමේන්තුව තුළ වගේම එයින් පිටතත් අපට විශාල වගකීමක් තියෙනවා ජනතාවගේ ප්රශ්න වෙනුවෙන් මැදිහත් වෙන්න. පොහොර ප්රශ්නය, පෝට් සිටි පනත, මෑත යුගයේ මූලික වශයෙන් මැදිහත් වුණු කටයුතු. මේ අවස්ථාවේ නිදහස් අධ්යාපනය රැකගන්න මැදිහත් වෙන්න සිදුවෙලා තිබෙනවා. අපේ මූලික ප්රතිපත්තිය අධ්යාපනය වෙළඳ භාණ්ඩයක් නෙවෙයි කියන එක. උපාධියක් ගැනීම හෝ විභාග පාස් කිරීම අධ්යාපනය නෙවෙයි. විභාග පාස් කිරීම […]
පාර්ලිමේන්තුව තුළ වගේම එයින් පිටතත් අපට විශාල වගකීමක් තියෙනවා ජනතාවගේ ප්රශ්න වෙනුවෙන් මැදිහත් වෙන්න. පොහොර ප්රශ්නය, පෝට් සිටි පනත, මෑත යුගයේ මූලික වශයෙන් මැදිහත් වුණු කටයුතු. මේ අවස්ථාවේ නිදහස් අධ්යාපනය රැකගන්න මැදිහත් වෙන්න සිදුවෙලා තිබෙනවා. අපේ මූලික ප්රතිපත්තිය අධ්යාපනය වෙළඳ භාණ්ඩයක් නෙවෙයි කියන එක. උපාධියක් ගැනීම හෝ විභාග පාස් කිරීම අධ්යාපනය නෙවෙයි. විභාග පාස් කිරීම එක අංගයක් විතරයි. රටකට අවශ්ය ශ්රම හමුදා නිර්මාණය කිරීම සහ යහපත් සෞන්දර්යාත්මක පුරවැසියෙක් බිහිකර ගැනීම යන මූලික අරමුණු දෙක අධ්යාපනයේ අඩංගුයි. යම් තෙතමනයක් ඇති පුරවැසියෝ බිහිකිරීම මේ තුළ ප්රධානම අරමුණක්. වැඩ කරන මැෂින් බිහිකිරීම අධ්යාපනයේ එකම අරමුණ නෙවෙයි. දැන් පවතින ඔන්ලයින් අධ්යාපනයෙන් සිද්ධ වෙන්නෙත් විභාග ටික පාස් වීම විතරයි. තෙතමනයක් සහිත පුද්ගලයෙක් බිහිවීමේ පසුබිම අහිමි වෙනවා.
උසස් අධ්යාපන ජීවිතය තුළින් ඉගෙන ගන්න දේවල් පුද්ගලයෙකුගේ පෞරුෂත්වය නිර්මාණය කර සමාජයට වැඩදායි පුද්ගලයෙක් බවට පත්වෙනවා. විභාගවලින් කරන එකම දේ අවශ්ය ශ්රමිකයා හැදීම. ආණ්ඩුව ඉදිරිපත් කර තිබෙන පනත හරහා මේ අරමුණු ඉටු වෙන්නේ නැහැ. හමුදා විනය හොඳයි හමුදාවට. සමාජයක් සිවිල් පුරවැසියෝ වශයෙන් විනය සම්පන්න වෙන්න ඕනෑ වෙනස් ආකාරයකින්. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහත්තයා බලයට ගෙන ආවේ විනය සම්පන්න රටක් හදන්න. ‘වන් කන්ටි්ර – වන් ලෝ’ කියලා ආවාට දැන්නම් තියෙන්නේ ‘වල් කන්ටි්ර – වල් ලෝ’. අධ්යාපනයේ එක කොටසක් වුණු ප්රශ්න කිරීමට ඉඩක් නැත්නම් අලුත් දෙයක් ඉගෙන ගන්නේ කොහොමද? අදහස් ප්රකාශ කිරීමේ අයිතිය, තමන් කැමති ආගමක් ඇදහීම, සංවිධානයකට එකතු වීම, භාෂණයේ නිදහස සහ දේශපාලනය කිරීමේ නිදහස උසස් අධ්යාපන ආයතනයකට ගොඩක් වැදගත්. අපි නිර්මාණය කරන්න ඕනෑ පවතින ක්රමය ප්රශ්න කරන අලුත් දේවල් හොයාගන්න පුරවැසියෝ මිස නියෝග පිළිපදින අය නෙවෙයි.
මේ වනවිට මෝටර් රථ ප්රවාහන දෙපාර්තමේන්තුව ඇතුළු රජයේ ආයතන කීයකට හමුදා නිලධාරීන් පත්කර තිබෙනවාද? ඒ වගේම සියලුම දිස්ත්රික්කවලට සක්රීය හමුදා සේවයේ ඉන්න නිලධාරින් පත්කර තිබෙනවා. මිලිටරිකරණය වෙන්නෙ අධ්යාපනය විතරක් නෙවෙයි. අධ්යාපනය තුළින් කියන්නේ එක්තරා පියවරක් පමණයි. මේ තත්වය එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කොමිසමෙන් පවා සාකච්ඡා කරනවා. විශ්වවිද්යාල ප්රතිපාදන කොමිෂන් සභාවටවත් මේ ආයතනය නියාමනය කරන්න බලයක් නැත්නම් වගකියන්නේ කාටද? එක පැත්තකික් නිදහස් අධ්යාපන සංකල්පය උල්ලංඝනය වෙනවා. අනෙක් පැත්තෙන් රජයේ අධ්යාපනයෙන් සම්පූර්ණයෙන් පෞද්ගලික අංශයට පැවරීම සිදුකෙරෙනවා. ඒ වගේම හමුදාවට කරන්න පුළුවන් දේවල් වගේම බැරි දේවලුත් තියෙනවා. මිනිහෙක්ගේ අතේ තියෙන්නේ මිටියක් නම් ඔහුට හැම දේම පේන්නේ ඇණයක් වගේ. ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ අතේ තියෙන්නේ මිටිය විතරයි. එයාට හැම ප්රශ්නයම පේන්නේ ඇණයක් වගේ. වෙන රටවල් කොරෝනා ප්රශ්නය වෙලාවේ ඉස්සරහට දැම්මේ සෞඛ්ය ක්ෂේත්රය. අපේ රටේ හමුදාව. හමුදාව කොරෝනා හොඳට මර්දනය කළාද? ෂවේන්ද්ර සිල්වා වගේ ඉහළ හමුදා නිලධාරීන් පවා දැන් විකටයෝ බයට පත්වෙලා තිබෙනවා. ඒ ගොල්ලන්ට කරන්න බැරි දේවල් බාරදීම නිසා. හමුදාවට අධ්යාපනය ලබාදීමට කොතලාවල ආරක්ෂක විශ්වවිද්යාලය යොදා ගත්තාට අපේ විරුද්ධත්වයක් නැහැ. නමුත් රටේ අධ්යාපනය සිවිල් පරිපාලනය යටතේ සිදුවිය යුතු දෙයක්. ඒ නිසා මේ පනත හකුළා ගන්නට අප සමස්ත ජනතාවක් වශයෙන් මේ ආණ්ඩුවට බල කළ යුතු වෙනවා.
නීතිඥ හර්ෂණ නානායක්කාර මහතා
මාධ්යවේදීන් නැගූ ප්රශ්නවලට පිළිතුරු දෙමින්…
මේ පනත මගින් විශ්වවිද්යාල සම්බන්ධ පනත බල රහිත වෙන්නේ නැහැ. නමුත් මේ විශ්වවිද්යාලය සහ ඒ වටා ගොඩනැගෙන ආයතන 1978 උසස් අධ්යාපන පනතට යටත් නැහැ. කොතලාවල විශ්වවිද්යාල පනතේ ඉතාමත්ම පැහැදිලිව දක්වා තිබෙනවා, 1978 පනතට කිසිසේත්ම යටත් නොවන බව. මේ පනත ගේන්නේ 1981 කොතලාවල ආරක්ෂක පීඨය පිහිටුවීමේ පනතට සංශෝධනයක් හැටියටයි. නමුත් මේ සංශෝධන තුළ පුළුල් බලතල රාශියක් මේ ආයතනයට සහ ඒ යටතේ පිහිටුවන ආයතනවලට ලබා දෙනවා. 1978 උසස් අධ්යාපන පනතට පිටින් ක්රියාත්මක වන සාගර විශ්වවිද්යාලය ඇතුළු ආයතන කිහිපයක් තිබෙනවා. නමුත් ඒ ආයතනවලට වෙනත් ආයතන පිහිටුවීමේ බලතල හෝ වෙනත් විශ්වවිද්යාල සමග ඒකාබද්ධ වීමේ බලතල නැහැ. නිශ්චිත විෂයයක් සම්බන්ධයෙන් අධ්යාපනය දීමේ බලතල විතරයි තියෙන්නේ. නමුත් මේකේ පාලක මණ්ඩලයට විශ්වවිද්යාල ප්රතිපාදන කොමිසමට අදාළ බලතල සම්පූර්ණයෙන්ම ලැබෙනවා. විවෘත විශ්වවිද්යාලය වෙනස් ආකාරයකින් ක්රියාත්මක වුණත් 1978 පනතට යටත් වෙනවා. මේ පනතේ එහෙම තත්වයක් නැහැ.
මීට කලින් මාධ්ය සාකච්ඡා දෙකක් පවත්වා ජාතික ජන බලවේගය හැටියට කොතලාවල ආරක්ෂක විශ්වවිද්යාල පනත සම්බන්ධයෙන් කරුණු දැක්වූවා. ජූලි 08වැනිදා මේ පනත පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කර සම්මත කර ගන්න ආණ්ඩුව උත්සාහ කරනවා. කොතලාවල ආරක්ෂක පීඨය පිහිටවූයේ ශ්රීමත් ජෝන් කොතලාවලගේ අවසාන කැමැත්ත අනුව. ඔහු පදිංචිව සිටි ස්ථානයේ 1981 කොතලාවල ආරක්ෂක පීඨය පටන් ගත්තා. එය ආරම්භ කළේ හමුදා කැඩෙට් […]
මීට කලින් මාධ්ය සාකච්ඡා දෙකක් පවත්වා ජාතික ජන බලවේගය හැටියට කොතලාවල ආරක්ෂක විශ්වවිද්යාල පනත සම්බන්ධයෙන් කරුණු දැක්වූවා. ජූලි 08වැනිදා මේ පනත පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කර සම්මත කර ගන්න ආණ්ඩුව උත්සාහ කරනවා. කොතලාවල ආරක්ෂක පීඨය පිහිටවූයේ ශ්රීමත් ජෝන් කොතලාවලගේ අවසාන කැමැත්ත අනුව. ඔහු පදිංචිව සිටි ස්ථානයේ 1981 කොතලාවල ආරක්ෂක පීඨය පටන් ගත්තා. එය ආරම්භ කළේ හමුදා කැඩෙට් නිලධාරීන් පුහුණු කරන්න අදාළ විෂයයන් ඉගැන්වීම වෙනුවෙන්. හමුදාවෙන් පිට අයට මෙම ආයතනය විවෘත කරන බව කිසිම අවස්ථාවක සඳහන් වෙන්නේ නැහැ. නමුත් පසුගිය අවුරුදු ගණනාව තුළ විවිධ හේතුන් මත ඇතුළත් කර ගැනීමේ ක්රමවේදය වෙනස් කරමින් හමුදාවලට සම්බන්ධ නැති අය ඇතුළත් කර ගන්නවා. ඒ වගේම හමුදාවට අදාළ නොවන විෂයයන් උගන්වන්න පටන් ගත්තා. ඊට අදාළ නිසි නීතිමය ක්රියාමාර්ග සම්පූර්ණ කර තිබුණේ නැහැ. ඒ නිසා අදාළ නීතිමය ක්රියාමාර්ග නිසි පරිදි සම්පූර්ණ කර ගැනීමට මෙම පනත් කෙටුම්පත ගෙනවිත් තිබෙනවා.
හමුදා නිලධාරීන් සඳහා වෙනම ආයතනයක් පිහිටුවා ගැනීම ලෝකයේ ඕනෑම රටවල සිදුකෙරනවා. අපිටත් ඒ ගැන කිසි ප්රශ්නයක් නැහැ. නමුත් මේ පනතෙන් කරන්නේ හමුදා නිලධාරීන්ගේ දියුණුව සහ ඔවුන් ශක්තිමත් කරන්නේ කොහොමද කියන එක නෙවෙයි. මෙයින් ඉදිරිපත් කරන ව්යූහයෙන් හමුදා නිලධාරීන්, රජයේ සේවකයන් සහ වෙනත් අයට අධ්යාපනය ලබාදීම ගැන පනතේ සඳහන් වෙනවා. ආරක්ෂක අමාත්යවරයා විසින් පත් කරන පාලක මණ්ඩලයක් මේ ආයතනය මෙහෙයවනවා. විශ්වවිද්යාල ප්රතිපාදන කොමිෂන් සභාවට තිබෙන සියලුම බලතල මේ පාලක මණ්ඩලයට ලබාදෙනවා. එයින් අදහස් කෙරෙන්නේ මේ විශ්වවිද්යාලය පවත්වාගෙන යාම පමණක් නොවෙයි, එයින් පරිබාහිරව මෙවැනි වෙනත් ආයතන පිහිටුවා ගැනීමේ අවස්ථාවක් ලබා දීමයි. වෙනත් උපාධි ප්රදානය කරන ආයතනවලට අනුමැතිය දීමේ හැකියාවත් මේ පාලක මණ්ඩලයට ලැබෙනවා. පාසැල්වල සිට විශ්වවිද්යාල දක්වා මේ යටතේ පිහිටුවන්න පුළුවන්.
මේ පාලක මණ්ඩලයට පත්කරන නව දෙනෙකුගෙන් හතර දෙනෙකු හැර අනෙක් සියලුම දෙනා ත්රිවිධ හමුදාවේ අධිපතිවරුන් සහ කොතලාවල විශ්වවිද්යාලයේ උපකුලපතිවරයා බවට පත්වන්නේ හමුදා නිලධාරියක්. උසස් අධ්යාපනය සම්බන්ධ විෂය ගැන දැනුවත් වෘත්තිකයන් ඒ උසස් අධ්යාපන ආයතනවලට පත් කෙරෙනවා. විශ්වවිද්යාල ප්රතිපාදන කොමිෂන් සභාව ක්රියාත්මක කෙරෙන ආකාරය පිළිබඳව ප්රශ්න තිබුණත් එයට පත්කරන්නේ අදාල විෂය ප්රාමාණිකයන්. විශ්වවිද්යාලවලට පත් කෙරෙන්නෙත් ඒ ආකාරයෙන්මයි. යම්කිසි විශ්වවිද්යාලයක් පිළිබඳ තීරණ ගන්නේ එක් එක් ක්ෂේත්ර පිළිබඳ විශේෂඥ දැනුමක් තිබෙන පුද්ගලයන්. නමුත් මේ පනත සම්මත කිරීමෙන් උසස් අධ්යාපන ආයතනයක තිබිය යුතු සංස්කෘතිය පිළිබඳව, ප්රමිතීන් පිළිබඳව කිසිම අදහසක් නැති අය පාලක සභාවලට පත් කෙරෙනවා. මේ පනත මුලින්ම ඉදිරිපත් කෙරෙන්නේ 2018 රනිල්-මෛත්රී ආණ්ඩුව කාලයේයි. ඒ කාලයේ සිදුකළ දේවල් වෙනස් කරනවා කියලා බලයට පත්වුණු මේ ආණ්ඩුව මේ පනත කිසිම වෙනසක් නැතිව ඉදිරිපත් කර තිබෙනවා.
නිදහස් අධ්යාපන පනත 1943 ගෙනෙන කොට විශාල සංවාදයක් ඇතිවී තිබුණා. මේ පනත මගින් නොමිලේ අධ්යාපනය ලබාදීම විතරක් සිදු කෙරුණා නෙවෙයි. මේ පනත වටා තිබුණු සංවාදවලින් පැහැදිලි වෙන්නේ නිදහස් අධ්යාපන පනත සම්මත කිරීමේ වෙනත් පරමාර්ථ ගණනාවක් තිබුණු බවයි. සමාජ තත්වයක්, මුදල්, හැකියාව, ඉංග්රීසි භාෂාව කථා කරන අය වැනි පිරිසකට සීමා වී තිබූ වරප්රසාදයක් මේ රටේ සියලුම දෙනාට ලබාදීමේ අරමුණින් නිදහස් අධ්යාපන පනත සම්මත කළා. එතන යම්කිසි දර්ශනයක් තිබුණා. ඒ තුළ තිබුණේ අධ්යාපනය වරප්රසාදයක් නෙවෙයි, අධ්යාපනය අයිතියක්. ඒ වගේම ගුණාත්මක අධ්යාපන අයිතිය සෑම පුරවැසියෙකුටම තහවුරු කිරීම මූලික දර්ශනය වුණා. මේ රටට අවශ්ය ප්රජාතන්ත්රවාදය, මේ රටේ සංස්කෘතිය තේරුම් ගෙන පුරවැසියන් බිහි කිරීමේ පරම වගකීම ඉටුකිරීම වෙනුවෙන් දර්ශනයක් තිබුණා. මේ පනත මගින් ඒ දර්ශනය සම්පූර්ණයෙන්ම විකෘති කරනවා. අධ්යාපනය සියලු දෙනාගේම අයිතියක් බවට තිබුණු දර්ශනය විකෘති කිරීම මෙයින් සිදුකෙරෙනවා. දැනටමත් නොනිලව සිදුවෙන අධ්යාපනය වරප්රසාදයක් කියන තත්වය නිල වශයෙන් රාජ්ය අනුග්රහයෙන් සිදු කරන්නයි යන්නේ.
උසස් අධ්යාපන ආයතනයක් තුළ අධ්යයන නිදහස අනිවාර්යයෙන්ම තිබිය යුතුයි. මෙය ගෝලීය එකඟතාවයක්. ශ්රී ලංකාවත් අත්සන් කළ ගෝලීය එකඟතාවයක්. දැනුම සොයාගෙන යනකොට දේවල් ප්රශ්න කිරීමේ නිදහස තියෙන්න ඕනෑ. අලුත් දැනුම නිෂ්පාදනය වෙන්න නම් තියෙන දැනුම ප්රශ්න කරන්න ඕනෑ. ඒ වගේම බල පද්ධතිය ප්රශ්න කරන්න ඕනෑ. ඒ ප්රශ්න කිරීම බලයේ ඉන්න අයට හිත රිදෙන ප්රශ්න කිරීම් වුණත් සිදුකිරීමේ නිදහස උසස් අධ්යාපන ආයතන තුළ තියෙන්න ඕනෑ. සමාජයක් වෙනස් කරන්න පුළුවන් දැනුම නිෂ්පාදනය කෙරෙන්නේ එහෙම වුණොත් විතරයි. අධ්යයන නිදහස විශ්වවිද්යාලයකට අත්යවශ්ය දෙයක්. ශිෂ්යයන්ට වගේම ගුරුවරුන්ටත් එක සේම වැදගත්. නමුත් එහෙම සංස්කෘතියක් හමුදාවල් තුළ නැහැ. හමුදාව තියෙන්නේ දේවල් ප්රශ්න කරන්න නෙවෙයි. උඩින් එන අණ පිළිපදින්න. එවැනි හමුදා සංස්කෘතියක් තුළ තියෙන උසස් අධ්යාපන ආයතනයකින් අධ්යයන නිදහස බලාපොරොත්තු වෙන්නේ කොහොමද? අධ්යයන නිදහස නැති උසස් අධ්යාපනයක තත්වය මොකක්ද? අධ්යාපන පාඨමාලා මොන වගේ වේවිද? මොන වගේ ජාතික හෝ ජාත්යන්තර පිළිගැනීමක් එවැනි ආයතනයකට ලැබෙයිද?
මේ පනතෙන් සිදුවෙන්නේ තවත් එක අධ්යාපන ආයතනයක් ආරම්භ කිරීමවත් හමුදාවලට අධ්යාපනය ලබාදෙන ආයනයක් පිහිටුවීමවත් නෙවෙයි. ඊට එහා ගිය අරමුණු තිබෙනවා. ඉතා අමාරුවෙන් මේ දක්වා ආරක්ෂා කෙරුණු අධ්යාපන නිදහස, අධ්යාපන දර්ශනය, යන සියල්ලම විකෘති කරන පනතක් මේ ඉදිරිපත් කරන්නේ. පාර්ලිමේන්තුවේ ඉන්න අනෙකුත් මන්ත්රීවරුන්ගෙන් අහන්නේ අපිට උරුම අධ්යාපන ක්රමය විනාශ කරන මේ පනතට පාර්ලිමේන්තුවේදී එකඟ වෙනවාද? අධ්යාපනය විනාශ කරන්න දායක වුණු අය හැටියට ඉතිහාසගත වෙන්න කැමති නම් මේකට අත උස්සන්න. හෘදය සාක්ෂියක් තිබෙනවා නම් කිසිසේත්ම මේ පනතට අත උස්සන්න බැහැ. අත උස්සන්න එපා කියන ඉල්ලීම කරනවා.
පාර්ලිමේන්තු මන්ත්රීනි, ආචාර්ය හරිනි අමරසූරිය මහත්මිය
රට තීරණාත්මක සන්ධිස්ථානයක පැමිණ තිබෙන මේ මොහොතේ තවත් විශේෂිත හානිදායි පියවරකට එළඹෙමින් කොතලාවල ආරක්ෂක විශ්වවිද්යාලයට අදාළ පනත් කෙටුම්පත පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කර තිබෙනවා. මේ පනත් කෙටුම්පත සම්මත කරගෙන ක්රියාත්මක කිරීම තුළින් ප්රශ්න ගණනාවක් පැන නගිනවා. එයින් නිදහස් අධ්යාපනයට බරපතළ හානියක් සිදුවන අතර ඒ පිළිබඳව කරුණු රැසක් මේ වනවිට අප හඳුනාගෙන තිබෙනවා. අධ්යාපනය අයත් වෙන්නේ අධ්යාපන අමාත්යාංශය […]
රට තීරණාත්මක සන්ධිස්ථානයක පැමිණ තිබෙන මේ මොහොතේ තවත් විශේෂිත හානිදායි පියවරකට එළඹෙමින් කොතලාවල ආරක්ෂක විශ්වවිද්යාලයට අදාළ පනත් කෙටුම්පත පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කර තිබෙනවා. මේ පනත් කෙටුම්පත සම්මත කරගෙන ක්රියාත්මක කිරීම තුළින් ප්රශ්න ගණනාවක් පැන නගිනවා. එයින් නිදහස් අධ්යාපනයට බරපතළ හානියක් සිදුවන අතර ඒ පිළිබඳව කරුණු රැසක් මේ වනවිට අප හඳුනාගෙන තිබෙනවා. අධ්යාපනය අයත් වෙන්නේ අධ්යාපන අමාත්යාංශය සහ උසස් අධ්යාපන අමාත්යාංශයටයි. හැබැයි යෝජිත පනත් කෙටුම්පත මගින් මේ උසස් අධ්යාපන ආයතනය ආරක්ෂක අමාත්යාංශය යටතට පත්කර තිබෙනවා. උපාධි ප්රදානය කිරීම, ඩිප්ලෝමා ප්රදානය කිරීම, පර්යේෂණ පැවැත්වීම, සහතික පත් ප්රදානය වැනි සියලු කාර්යයන් ආරක්ෂක අමාත්යාංශය යටතේ සිදුකිරීම නිදහස් අධ්යාපනයට බරපතළ හානියක්. යෝජිත පනත් කෙටුම්පත මගින් කොතලාවල ආරක්ෂක විශ්වවිද්යාලයට ශිෂ්ය ශිෂ්යාවන් බඳවා ගන්නා ක්රමවේදය පැහැදිලි කර නැහැ.
වර්තමානයේ අධ්යාපන අමාත්යාංශය විශ්වවිද්යාල සඳහා අ.පො.ස. උසස් පෙළ විභාගයේ ප්රතිඵල පදනම් කරගෙන. ඉහළම ලකුණු ලබාගන්නා සිසු දරුවන් බඳවා ගන්නවා. යෝජිත පනත් කෙටුම්පත මගින් එහෙම නිශ්චිත නිර්ණායක දක්වා නැහැ. නිර්ණායක තීරණය කරන්නේ අදාළ ආයතන මගින්. නමුත් මේ පනත සම්මත වීමෙන් පසුව බලධාරීන්ට හිතවත් අඩු සුදුසුකම් සහිත කණ්ඩායම් විශ්වවිද්යාල ආයතනයක් තුළට ඇතුළත් කරගෙන උපාධි හෝ ඒ හා සමාන සහතික පිරිනැමීමේ ක්රියාමාර්ග ගත හැකියි. ශිෂ්යයන් බඳවා ගැනීම විතරක් නෙවෙයි, අනෙකුත් කාර්ය මණඩල සහ ආචාර්යවරු බඳවා ගැනීමේදීත් මේ තත්වයම දකින්න පුළුවන්. නිදහස් අධ්යාපනයට වගේම ශාස්ත්රීය අධ්යාපනයටත් මෙය බරපතළ ගැටලුවක්. මේ කෙටුම්පතින් යෝජනා කරන විවිධාකාරයේ නිදහස අහිමි කිරීමේ තත්වයන්ද තිබෙනවා.
හමුදා නිලධාරීන්ට ඔවුන්ගෙ අවශ්යතා අනුව වෘත්තීය පාඨමාලා සකස් කිරීම අපට කිසිදු ප්රශ්නයක් නැහැ. නමුත් ආරක්ෂක අංශවලින් පිට වෙනත් ඕනෑම විෂයයක් පිළිබඳ උපාධි සිට පශ්චාද් උපාධි දක්වා පිරිනමන්න වාතාවරණය වෙයින් නිර්මාණය කර දෙනවා. මේ ඉගෙන ගන්න ශිෂ්යයන්ට ශිෂ්ය සංගම් පිහිටුවීමේ ඉඩ ලැබෙන්නේ නැහැ. විශ්වවිද්යාලයේ යහපැවැත්ම වෙනුවෙන් ශිෂ්ය සංගම් විශාල දායකත්වයක් සපයනවා. මම ඒ බව කියන්නෙ පීඨාධිපතිවරයෙක් වශයෙන් කැළණිය විශ්වවිද්යාලයේ අවුරුදු 09ක අත්දැකීම් තුළින්. නමුත් මේ පනත් කෙටුම්පත තුළින් ශිෂ්ය ක්රියාකාරිත්වය, විෂය බාහිර ක්රියාකාරකම් වගේම විෂය බාහිර ක්රියාකාරකම්වලට කිසිම අවස්ථාවක් ලැබෙන්නේ නැහැ. ක්රීඩා කටයුතු හැරුණාම සාහිත්ය සංගමයක්වත් පිහිටුවා ගන්න ඉඩක් නැහැ. අධ්යාපනයේ මූලික පදනම් සියල්ල බිඳ දමමින් මේ පනත් කෙටුම්පත ඉදිරිපත් කර තිබෙනවා.
සාමාන්ය විශ්වවිද්යාලයකදී අධ්යාපනයට අදාළ ඕනෑම සංශෝධනයක්, නව විෂය නිර්දේශයක් හෝ වෙනත් සාධනීය යෝජනාවක් ඉදිරිපත් කරන්නේ අධ්යයන අංශ ප්රවීණයන්ගේ මූලික සාකච්ඡාවක් තුළින්. ඉන්පසු වෙනත් විශේෂඥ අදහස් ලබාගෙන පීඨ මණ්ඩලයේදී ගැඹුරින් සාකච්ඡා කරනවා. ඉන් පසුව විෂය අධ්යයන කමිටුවකට යොමු කරනවා. එහිදී වඩාත් ගැඹුරින් සාකච්ඡා කරලා සනාතන සභාවේදී නැවත ගැඹුරු සාකච්ඡාවකට ලක්වෙනවා. මේ විධිමත් ක්රමවේදය යෝජිත පනත ක්රියාත්මක කිරීමෙන් පසු අදාළ ආයතනවල ක්රියාත්මක කෙරෙන්නේ නැහැ. නිදහස් අධ්යාපනයට මරු පහරක් එල්ල කෙරෙනවා වගේම මුදල් අයකර පාඨමාලා පවත්වාගෙන යන මෙවැනි ආයතන ගණනාවක් ඉදිරියේදී බිහි වෙන්න ඉඩ තිබෙනවා. යහමින් මුදල් තිබෙන සීමිත පිරිසකට පමණක් ඉඩකඩ විවර කරන බරපතළ පනත් කෙටුම්පතක් වශයෙන් මෙය හඳුන්වන්න පුළුවන්. නිදහස් අධ්යාපනයෙන් ප්රතිඵල ලබන සියලු දෙනා මෙයට එරෙහිව පෙළගැසෙන්න මම ආරාධනා කරනවා.
ජාතික විද්වත් සංවිධානයේ සභාපති, මහාචාර්ය චන්දන අබේරත්න
BY HARINI AMARASURIYA Sir John Kotelawala Defence Academy was established in 1981 by Parliamentary Act No. 68 of 1981. The Academy was granted University status by the Sir John Kotelawala Defence Academy (Amendment) Act No. 27 of 1988. In 2007, it was renamed as General Sir John Kotelawala Defence University. The original objective of the […]
BY HARINI AMARASURIYA
Sir John Kotelawala Defence Academy was established in 1981 by Parliamentary Act No. 68 of 1981. The Academy was granted University status by the Sir John Kotelawala Defence Academy (Amendment) Act No. 27 of 1988. In 2007, it was renamed as General Sir John Kotelawala Defence University.
The original objective of the Academy, as stated in the Act, was to provide training for ‘pre-officer cadets’. Act No. 68 of 1981 states that a five-member Board of Management should be appointed by the President to administer the academy and that a Commandant of the Academy, a senior officer starting from the Army, followed by the Navy and Air Force in rotation will be appointed for a period of three years at a time as the chief executive officer of the academy.
It is clear that the original intent of the Academy was to train cadet officers to serve in the forces. This is not unusual: most countries have specialised institutions for training military officers. However, due to the growing demand for higher education in the country the KDA (subsequently known as KDU) started opening up to non-military (civilian) students as well as establishing study programmes in a range of fields including law, engineering, medicine, management etc.
Also, when SAITM closed down its Medical Faculty, students from SAITM were offered registration at KDU. Thus, the university has been expanding in an ad hoc manner without the necessary legislative reforms. It is clear that the need for the university to be regularised is long overdue. However, the proposed legislation seeks to go beyond this need and poses many threats to the higher education sector.
This Bill was first put forward in 2018 by the then Government, but due to widespread protests and criticism, it was not presented to Parliament. The current Government has now placed the same Bill to be taken up by Parliament. At the moment in Sri Lanka there are 16 universities administered by the Universities Act of 1978 and coming under the University Grants Commission.
This includes the Open University of Sri Lanka, which was established by Special Ordinance, No. 3 of 1980. There are five other State universities, including KDU, which do not come within the Universities Act of 1978, but have been established through other Acts of Parliament. But the significance of the proposed Bill is that it seeks to empower the KDU with the same powers currently held by the UGC – allowing it in effect to establish a parallel higher educational network, managed by the Board of Governors of the KDU.
KDU will be legally (and not informally as it is currently doing) able to provide higher education in any field of discipline and not be confined to training the Armed Forces. In other words, the KDU will function as any other University, except that it will be subject to the culture and ethics of the military and be governed by the military and unlike other State Universities, be fully fee levying.
The Board of Governors of the KDU will be appointed by the Minister of Defence and will consist of nine members. This includes the Secretary and Additional Secretary to the Ministry of Defence, one nominee each from UGC and Treasury, Chief of Defence Staff, the Commanders of the Army, Navy and Air Force, and the Vice-Chancellor of the University, also a military officer.
This means that at least five of the nine members are from the military. If the Secretary is also from the military (as it is now) only three of the nine Governors will be outside the military. The Board of Governors will have wide ranging powers to determine entry qualifications, the minimum qualification of academic and nonacademic staff, establish quality assurance mechanisms, to decide and establish affiliated institutions to award degrees. It can appoint standing committees for subject disciplines and for determining academic ethical standards. In short, it will have all the powers currently held by the UGC.
Unlike the other State Universities, KDU will be a fee-levying University and will have the powers to recognise and give accreditation to other degree awarding Universities as well. These powers are currently only given to the UGC. The UGC is made up of Commissioners appointed by the Minister for Education, and also has nine members. The current commission is made of six members who have served in senior positions or are serving in senior positions in one of the State Universities.
Of the other three, one is the Secretary to the Commission, the others are a nominee from the Treasury and a lawyer. The UGC has Standing Committees for each discipline made up of the Deans from the relevant faculties. For example, the Standing Committee on Social Sciences is currently chaired by a Member of the Commission who is the former Dean of the Faculty of Arts, University of Colombo. The other Members are Deans of Faculties of Arts and Social Sciences from the State Universities.
Thus, decision making is in the hands of those from the relevant discipline. While there are many problems with how the UGC functions, the structure recognises the importance of discipline expertise and academic values in decision making. In contrast, the KDU Board of Governors has no place for academic expertise.
Rather, it is seen purely as a management and administration body. The University system for which it is responsible is viewed narrowly as a corporate body, like any other corporate body. The one issue to which attention has been paid in the Bill is the need to protect a military ethics within the institution and its related units.
The Minister of Defence has the authority to instruct the Board of Governors to take all steps against any ‘national security threats’ (undefined) or what the Minister deems as a threat to the ‘smooth’ functioning of the University. It also has the authority to demand any information from an employee or student in the interest of national security and to prohibit any person deemed a threat to national security from entering the University precincts or ‘any part thereof’.
The Act does not allow for the establishment of student unions, a practice in any University in any part of the world, especially those that value democracy. According to accepted global higher education principles and values, Universities are expected to maintain a spirit of academic freedom in order to facilitate the pursuit and dissemination of knowledge independently.
This includes critical engagement with and acceptance of dissenting views. The idea of academic freedom recognises the need for scholars to engage in a field of inquiry that may be seen as ‘inconvenient’ by those in power. This is an accepted principle in the pursuit of knowledge, since challenging existing accepted ‘truths’ is essential in the search for new knowledge.
Yet, military culture is completely opposite to this ethic, since the military requires absolute obedience and unquestioning loyalty. Traditions within the military (salutations, regimentation etc.) are in place to instil this culture. It is clear that KDU has been established with little or no understanding of what a modern University should be like. Instead, it is modelled on the highly controversial model of a corporate University, where output rather than quality and process is considered, with a military model of discipline.
While there is no argument of the need for discipline within the military, the idea that other sectors of society require the same type of discipline is not just controversial but alarming. Yet, with the proposed Bill, there is a very real possibility that graduates from KDU will enter the public sector and the private sector trained within such a military ethos.
While this caters to a currently popular demand for ‘discipline’ in society – that is knee-jerk reaction to very real and serious weaknesses in our institutions and in our communities. As it has become all too obvious today, the military cannot be expected to respond all our problems – arguably there is a role for the military in our society, but there is an equally if not more important role for civilian expertise, sensibilities and thinking as well.
The proposed KDU Bill offers a privatised, military model of higher education, which will take Sri Lanka on a trajectory towards militarisation of society as a whole. Of course, the military has a right to train its officers in military related disciplines – that is why military academies exist in all countries. Usually, when the military requires expertise from other disciplines, they recruit civilians.
It is to the advantage of a successful military to obtain civilian perspectives. But when the military attempts to enter education in unrelated fields from a military mind-set, it represents an extremely dangerous tendency: the idea that the military can and must control all aspects of our lives and of our society. There are many other problems with this Bill which cannot be gone into in this article due to constraints of space – but, there is no doubt that this Bill poses a real threat to the quality of higher education in this country and must be withdrawn.
