“ලිංගිකත්වය, ස්ත්‍රිය සහ කැමැත්ත” සජීවී සාකච්ඡාව ආචාර්ය ප්‍රභා මනුරත්න, ආචාර්ය විසාකේස චන්ද්‍රසේකරම්, සහ සරලා එමෑනුවෙල් සමගින්… මෙහෙයවීම නීතිඥ කෞෂල්‍යයා ආරියරත්න. – ප්‍රගතිශීලි ස්ත්‍රී එකමුතුව
– ප්‍රගතිශීලි ස්ත්‍රී එකමුතුව
Scientists warn that if this socio-economic system is not changed, a more dangerous situation than Covid could arise, says Dr Harini Amarasuriya, Member of Parliament for the National People’s Power. She said this addressing the online conference ‘Who is responsible for Covid?’ held by the National People’s Power on the 16th. “We have been experiencing […]
Scientists warn that if this socio-economic system is not changed, a more dangerous situation than Covid could arise, says Dr Harini Amarasuriya, Member of Parliament for the National People’s Power. She said this addressing the online conference ‘Who is responsible for Covid?’ held by the National People’s Power on the 16th.
“We have been experiencing Covid for over a year and a half. Also, the government and various groups are making various analyzes in this regard. People are facing various economic, social and health problems. The government says Covid is the cause of all the problems today. This suggests that it was a very prosperous country that is being plagued by this pandemic. On the other hand, it is said that we need to adapt to the ‘new normal’. In all of this, we experience the loss of those closest to us in great pain and suffering.
This has posed various challenges to our country as well as the world. The socio-economic policies pursued for decades are very well established today, no matter how weak those structures are. How to correctly understand the present moment that has arisen through this? What should we learn? Have we really considered priorities in our lives so far? There are a number of things like this that need to be reconsidered.
For example, two of the most frequently heard words in recent times are “essential services.” What has become essential to society during this year and a half? First is the field of health. From doctor to PHI. On the other hand, we understood the importance of sanitation. And food security is very important. Food production alone is not enough. It became clear how many essential services there are, from transportation to delivery to the customer. We were also able to understand how problematic it is to close schools and universities.
The government emphasized that there are sectors in the economic sector that cannot be closed. Among them are garment factories in the export zones. It became clear that their employees were doing a very important job. How were these employees treated when they were told that this field was essential? Even now how they are being treated is problematic. It has been proven that these are the lowest paid people who have become more essential than the highest paid people in our society. Then it becomes clear to us what importance we have placed on them. Businesses operating for profit had to face serious challenges during the crisis. It became clear what would have happened without the intervention of the government. In the field of transportation, it was well understood.
But we have to think about the kind of social relationships that society has ideologically shaped. The basic premise taught in this economic system is that man is a selfish animal. The man emphasizes that he works best only in competition. Over the decades our personalities have been built to accept and act competitively. But competition and selfishness did not help us at this moment. In a situation where a government is not fulfilling its responsibilities properly, we are somehow holding up in the face of the crisis through our cooperation and caring for each other. It is not the competition or the selfishness that is helping us to get through this stressful situation.
Let’s understand what the decades-long socio-economic system has provided. Global wealth has grown exponentially, but so has inequality. I will present some statistics on this as examples. The richest 1% of the world’s population has more than double the wealth of 6.9 billion people. 50% of the world’s population lives on less than US $ 5 a day. In our country, 20% of the population possess 50% of the country’s income. The poorest 20% receive only 5% of the income.
There are plenty of food, wealth, and resources. But there is a huge disparity in distribution. The government says government revenue has fallen by reducing tax revenue. The number of people working without pay is increasing. Also, natural disasters are increasing day by day due to the increase in the environmental pollution in this economic system.
On the other hand, pushing to unlimited consumption, development models that do not have future sustainability, etc. are hitting the low-income people hard. Scientists warn that if this socio-economic system is not changed, a more dangerous situation than Covid could arise.
In this situation, we should not accept the new normalcy of the government. This does not have to be adaptable. We must be very sensitive to the lessons being taught and learn them correctly. In that, we must all intervene to change this, realizing that the development model and socio-economic system we have adopted so far can no longer be tolerated. We sincerely invite you to join us for this cause. ”
State Minister Lohan Ratwatte’s conduct at the Anuradhapura Prison has caused a great deal of controversy in the country as well as internationally. As lawyers for the National People’s Power, we emphasize that his resignation is by no means sufficient. Lohan Ratwatte’s actions are a complete violation of the Prisons Act and the rules and […]
State Minister Lohan Ratwatte’s conduct at the Anuradhapura Prison has caused a great deal of controversy in the country as well as internationally. As lawyers for the National People’s Power, we emphasize that his resignation is by no means sufficient. Lohan Ratwatte’s actions are a complete violation of the Prisons Act and the rules and regulations under it. However, special attention should be paid to the incident where the inmates in the custody of the Anuradhapura Prison were made to kneel and threatened to kill with his pistol.
This is a serious incident. Violation of several significant ordinances, including the Prisons Act, the Penal Code, the Firearms Act and the Criminal Procedure Act. Even the UN Human Rights Council has intervened. It has been emphasized that this is in stark contrast to the basic Prisoner Protection Principles 45/111 adopted by the United Nations on December 14, 1990. According to Mandela policies, Sri Lankan prisoners must be protected. But this incident has violated domestic law and international law. It is said that the government has removed the state minister in this regard. This action allegedly taken by the government in the face of a massive agitation against this is misleading the people. Mistakes cannot be made according to the principles of criminal law. This crime is being committed against the government. But in our country, there is a precedent of dismissal or return of stolen property in criminal law proceedings. Minister of State Lohan Ratwatte has only had his title removed due to the incident. He is still the Minister of State for the Institute of Gem and Jewellery related industries.
Sathosa Chairman was appointed as the Chairman of the Housing Development Authority after it was revealed that more than Rs. 15 billion had been embezzled from the Treasury. Ajith Nivard Cabraal was the one who invested the treasury money in Greek bonds. He was made the Governor of the Central Bank again. Choka Malli, who was convicted of murder, sits as chairman of the Regional Development Committee. The person who was accused of making the tombs of his parents with public money has become the President. A land in Malwana has been taken over and constructed with public funds and today it has been turned into an ownerless land. He is the Finance Minister today. It is a serious incident to put a firearm in the head of an inmate in judicial custody and threaten him on his knees. How did the prison minister take the pistol inside? He has violated several criminal laws and is still living in peace. Why does the law affecting the general public not affect the Minister of State for Prisons? Even lawyers were not allowed to see the teachers who took part in the teachers’ strike. According to prison law, even a Member of Parliament can only visit an inmate between 5.30 am and 5.30 pm. But the minister broke into the prison at night. Even some government officials are involved. When the Commissioner of Prisons states that such an incident did not take place, the Minister of State for Prisons resigns. Which of the two is true? We emphasize that the government should not take this situation for granted. This is not a game, even when the UN Human Rights Commission is in session.
The key point in the rule of law is that every citizen must obey the rule of law. Therefore, the law must be enforced for every person in the country. It protects the freedom and protection of every individual. This will ensure that justice is served with a fair trial. But when a minister of state takes the law to his own hand, the trust in the law is shattered. What if another cabinet minister tries to shoot someone on the street tomorrow? These situations are caused by the breaking of the law. This ends in anarchy. People can refuse to follow the law. It is a very dangerous situation. There are not one or two such incidents. The end result is a breakdown in public confidence in the law.
It is clear that the criminal law is not being enforced properly. Justice can be done up to the Supreme Court of Sri Lanka. But when they use their power to change even the decisions of the Supreme Court, the foundation of criminal law collapses. The basis of this law is the protection of innocent citizens. When it breaks down like this, a very bad situation arises in any country. Therefore, the criminal law must be properly enforced in this case. The case of Lohan Ratwatte is not something that can be easily dismissed. A very serious situation. It is symbolic of the serious danger to the freedom of the people, democracy and the rule of law.
We could have made up our minds when they brought in the 20th Amendment and openly stated that equality of law does not work in increasing the powers of the President. Even if we think as ordinary citizens and not as lawyers, we can act accordingly if they make a direct statement in this way. I do not even want to call the person involved in the prison invasion a minister. This is the same as the behaviour of this person in history. The police, the judiciary and the prison are all intertwined institutions. Society acknowledges that justice is served in a court of law.
There is no evidence that these people will not repeat what they did in history. This person has about half of the charges in the history of the Penal Code. There were trials in that regard. This is the only ministry given ‘scientifically’ as claimed by the government. This man was in prison. So he has a full understanding of it. So even when he acts in this way, there is no need to talk about others. As a country, this situation is extremely unfavourable with regard to institutions such as the United Nations Human Rights Commission. The restrictions and sanctions they impose on this country affect the people of this country, not the President nor the Ministers. Ordinary people need to feel the seriousness of this. We have to come forward as individuals and condemn these situations.
There are two specific points here. Going to jail when the State Minister does not have permission, and as the conduct of its officers. The relevant minister is allowed to inspect a prison. But reports state the way he conducted himself on this visit. His personal firearm has been taken inside the prison. In the past, security measures have been tightened in prisons to remove the shoes and belts of lawyers who visit their clients and examine their bodies. Even the pens were checked. The Bar Association also had to intervene in this regard. How did he have permission to carry a firearm when so many security arrangements are in place?
The Minister can inspect the prison. You can also talk to detainees if necessary. In the past Minister Douglas Devananda had to visit prisons and he had to face a serious situation. It is not within the purview of the Minister to take out prisoners and threaten them with a pistol. Many offences have been committed under the Penal Code such as trespassing, criminal coercion, making death threats, obstruction of duty by officers and unlawful assembly. The provisions of the Charter relating to the rights of prisoners have been violated. A magistrate or other judge gives a specific set of instructions and orders to the Prisons Authority regarding a person who is imprisoned by a court order. This is called judicial trust. The judiciary and the government should be responsible for his safety.
Confidence in the protection of these victims and their fundamental rights have been shattered. This is not a trivial matter. If a minister can go and show the pistol and pull people out, this is a situation like in Africa. This is not an African country like Rwanda or Sudan. This is one of the oldest democracies in Asia. This is not a country under military rule. So don’t make this an African country. Even a man in prison has rights. Don’t break these. The government should take appropriate action in this regard. If sanctions are imposed on this country, not a single ruler will suffer. Ordinary people in this country are affected by economic or any other sanctions. The rulers can go back to their home countries. There is money to go like that. None of us can do that. Therefore, the government should show the people that it is fulfilling its responsibilities for the survival of this country and the state.
On the other hand, the actions of the Commissioner-General of Prisons Thushara Upuldeniya should be considered. He has said that the Minister had come and discussed with the prisoners. The primary responsibility of a public servant is to uphold the Constitution. He has been sworn in for that. Public officials are bound by a tradition of rules. Despite all this, he has made a statement to protect his minister. State officials are not obliged to protect a politician. There have been eminent government officials in this country who have rejected the wrong decisions of politicians. The Chairman of the Paddy Marketing Board resigned saying that he could not agree with some of the decisions coming from above. Government officials need to have a backbone. He should be responsible to the people of this country. Mr Upuldeniya too should resign from that post. The Public Service Commission should hold a separate disciplinary inquiry against him.
If he has used public property, he has not done so for official purposes but for the amusement of their friends. What we are looking at here is not the vehicle he went in, but his behaviour. That behaviour is illegal. We are of the view that it should be punished. The Minister has no right to violate the human rights of the people under the influence of alcohol. Harassing people and having fun is a mental illness. The seriousness of the action taken by this State Minister is in line with the actions of this government in the past. The Mahara massacre and the Welikada prison massacre all raise questions about the human rights of our country internationally. It is this government that is creating the background to interference in this country and sanctions to be imposed. Hijaz Hezbollah has been in custody for 16 months without trial. We have no problem with trial and imprisonment if found guilty. Even poets are imprisoned in this manner.
Intellectuals were used to cross the river. Today they have been put aside. The intellectuals who worked to bring Gotabaya Rajapaksa to power are hiding today. Therefore, today this country is ruled by a mafia. The economy, the socio-cultural life of our country are all controlled by this gang. Depending on the severity of the incident, offences punishable by 1 to 6 years may have been committed here. It is not possible to say exactly because no investigation has been conducted yet. Mr Gotabaya Rajapaksa should be forced to remove his parliamentary seat along with this incident. These are inevitable when some monks tie ‘Pirith Nool’ on the hands that need to be handcuffed. The same law should apply to the woman who was with him. The police have not yet begun an investigation. The two persons involved in the incident in Pahanthudawa were arrested the next day. This is a more serious situation. The police and the CID should go here and take statements from the prison officials and the Commissioner of Prisons. The most serious situation here is that even these basics don’t happen.
මේ සමාජ ආර්ථික ක්‍රමය වෙනස් නොකොළොත් කොවිඩ්ලට වඩා භයානක තත්වයක් ඇතිවිය හැකි බවට විද්‍යාඥයින් අනතුරු අඟවනවා… මෙම සමාජ ආර්ථික ක්‍රමය වෙනස් නොකොළොත් කොවිඩ්ලට වඩා භයානක තත්වයක් ඇතිවිය හැකි බවට විද්‍යාඥයින් අනතුරු අඟවන බව ජාතික ජන බලවේගයේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීනි ආචාර්ය හරිනී අමරසූරිය පවසයි. ඇය මේ බව පැවසූවේ “කොවිඩ් වගකීම කාටද?” මැයෙන් ජාතික ජන බලවේගය විසින් ඊයේ […]
මේ සමාජ ආර්ථික ක්‍රමය වෙනස් නොකොළොත් කොවිඩ්ලට වඩා භයානක තත්වයක් ඇතිවිය හැකි බවට විද්‍යාඥයින් අනතුරු අඟවනවා…
මෙම සමාජ ආර්ථික ක්‍රමය වෙනස් නොකොළොත් කොවිඩ්ලට වඩා භයානක තත්වයක් ඇතිවිය හැකි බවට විද්‍යාඥයින් අනතුරු අඟවන බව ජාතික ජන බලවේගයේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීනි ආචාර්ය හරිනී අමරසූරිය පවසයි.
ඇය මේ බව පැවසූවේ “කොවිඩ් වගකීම කාටද?” මැයෙන් ජාතික ජන බලවේගය විසින් ඊයේ (16) පැවැත්වූ ඔන්ලයින් සම්මන්ත්‍රණය අමතමිණි. මන්ත්‍රීවරිය එහිදී වැඩිදුරටත් අදහස් දැක්වූ අදහස් පහතින් පල වේ…
“අපි අවුරුදු එකහමාරකට වැඩි කාලයක් කොවිඩ් අත්දැකීම් ලබමින් ඉන්නවා. ඒ වගේම ආණ්ඩුව සහ විවිධ කණ්ඩායම් විසින් මේ සම්බන්ධයෙන් විවිධ විග්‍රහයන් කරමින් ඉන්නවා. ජනතාව විවිධ ආර්ථික සමාජයීය සහ සෞඛ්‍ය ගැටලුවලට මුහුණ දෙමින් සිටිනවා. ආණ්ඩුව පැත්තෙන් කියන්නේ අද තිබෙන සියලු ප්‍රශ්නවලට හේතුව කොවිඩ් කියලා. එයින් අදහස් කරන්නේ ඉතා හොඳින් තිබුණු රටක් මේ වසංගතයෙන් බැට කන බවයි. අනික් පැත්තෙන් “නිව් නෝමල්” තත්වයට හැඩගැසෙන්න ඕන බව කියනවා. මේ සියල්ල තුළ අපි අත්දකින්නේ අපිට සමීපතමයන් ඉතා වේදනාවට පත්ව බැටකමින් අහිමිවෙමින් තිබීමයි.
අපේ රටේ වගේම ලෝකයට විවිධ අභියෝග මේ තුළින් එල්ල වී තිබෙනවා. දශක ගණනක් අනුගමනය කළ සමාජ ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති, ඒ ව්‍යූහයන් කොතරම් දුර්වලද කියන එක අද ඉතාමත් හොඳින් තහවුරු කෙරෙනවා. මේ තුළින් ඇතිවී තිබෙන වර්තමාන මොහොත නිවැරදිව තේරුම්ගත යුත්තේ කොහොමද? අපි ඉගෙනගත යුතු කරුණු මොනවාද? අපි අපේ ජීවිතවලදී මේ දක්වා ප්‍රමුඛතා කියලා ගත්තේ ඇත්තටම ප්‍රමුඛතාද? මේ වගේ කරුණු ගණනාවක් නැවත් සලකා බලන්න වෙනවා.
උදාහරණයක් හැටියට මෑතකාලයේ වැඩිපුරම අහන්න ලැබුණු වචන දෙකක් වන්නේ “අත්‍යාවශ්‍ය සේවාවන්” යන්නයි. මේ අවුරුදු එකහමාර තුළ සමාජයට අත්‍යාවශ්‍ය වුණේ මොනවාද? මුලින්ම සෞඛ්‍ය ක්ෂේත්‍රය. වෛද්‍යවරයාගේ සිට පී.එච්.අයි. මහත්තුරු දක්වා වගේම අනික් පැත්තෙන් සනීපාරක්ෂක සේවා කොතරම් වැදගත්ද කියන දේ තේරුම් ගියා. ඒ වගේම ආහාර සුරක්ෂිතතාවය ඉතාම වැදගත්. ආහාර නිෂ්පාදනය විතරක් ප්‍රමාණවත් වෙන්නේ නැහැ. ප්‍රවාහනය සහ පාරිභෝගිකයාට ලබාදීම දක්වා අත්‍යාවශ්‍ය සේවා කොතරම් තිබෙනවාද කියලා පැහැදිලි වුණා. ඒ වගේම පාසල් සහ විශ්වවිද්‍යාල වසා තැබීම කෙතරම් ප්‍රශ්නයක්ද කියලා තේරුම් ගන්න හැකි වුණා.
ආර්ථික ක්ෂේත්‍රයේ වහන්නම බැරි අංශ තිබෙනවා කියලා ආණ්ඩුව අවධාරණය කළා. ඒ අතරේ අපනයන කළාපවල ඇඟලුම් කම්හල් විශේෂයි. ඒවාගේ වැඩ කරන සේවක සේවිකාවන් ඉතාමත් වැදගත් කටයුත්තක් කරන බව පැහැදිලි වුණා. මේ ක්ෂේත්‍රය අත්‍යාවශ්‍ය බව කීවාට මේ සේවක සේවිකාවන්ට සැලකුවේ කොහොමද? දැන් පවා සලකන්නේ කොහොමද කියන ප්‍රශ්නය අප හමුවේ තිබෙනවා. අපේ සමාජය තුළ වැඩිම වැටුප් ලබන පිරිස්වලට වඩා අත්‍යාවශ්‍යම වී තිබෙන්නේ අඩුම වැටුප් ලබන මේ අය බව තහවුරු වුණා. එතකොට අපිට පැහැදිලි වෙනවා අපි ඒ අය වෙනුවෙන් දී තිබෙන වැදගත්කම මොකක්ද කියලා. තනිකර ලාභය වෙනුවෙන් ක්‍රියාකරන ව්‍යාපාරවලට අර්බුදවලදී බරපතළ අභියෝගවලට මුහුණ දෙන්න සිදුවුණා. රජයේ මැදිහත්වීම නැත්නම් සිදුවෙන දේ පැහැදිලි වුණා. ප්‍රවාහන ක්ෂේත්‍රයේදී ඒ බව හොඳටම තේරුම් ගියා.
නමුත් මතවාදීව සමාජය සකස් කර තිබෙන්නේ මොන වගේ සමාජ සම්බන්ධතාවලටද කියලා හිතන්න වෙනවා. මේ ආර්ථික ක්‍රමය තුළ උගන්වලා තිබෙන පදනමම වෙන්නේ මිනිසා ආත්මාර්ථකාමී සත්වයෙක් කියන එක. එම මිනිසා හොඳටම ක්‍රියාත්මක වෙන්නේ තරඟකාරිත්වය තුළ පමණයි කියලා අවධාරණය කරනවා. දශක ගණනාවක් තුළ අපේ පෞරුෂයන් ගොඩනගලා තිබෙන්නේ තරගකාරිත්වය පිළිඅරගෙන ක්‍රියාකරන්න. නමුත් අපට මේ මොහොතේ තරඟකාරිත්වයත් ආත්මාර්ථකාමිත්වය කිසිසේත්ම ප්‍රයෝජනවත් වුණේ නැහැ. ආණ්ඩුවක් වගකීම් හරියට ඉටු නොකරන තත්වය තුළ අපි මේ විදිහට හෝ උවදුරට මුහුණ දී සිටින්නේ සහයෝගීතාවය, එකිනෙකා රැකබලා ගැනීම තුළින්. පවතින ආතතිමය තත්යට මුහුණදී සිටින්නේ මේ තරඟය හෝ ආත්මාර්ථකාමීකමෙන් නෙවෙයි.
දශක ගණනාවක් තිබුණු සමාජ ආර්ථික ක්‍රමයෙන් ලබාදී තිබෙන්නේ මොනවාද කියලා බලමු. ගෝලීය ධනය විශාල ලෙස වර්ධනය වී තිබුණාට ඒ හා සමාන ලෙසම මිනිසුන් අතර අසමානතාවක් ඉහළ ගිහින්. මේ ගැන සංඛ්‍යාලේඛන කිහිපයක් උදාහරණ හැටියට ඉදිරිපත් කරන්නම්. ලෝකයේ ධනවත්ම 1%ක් ලෝකයේ ජනගහනයෙන් බිලියන 6.9කගේ ධනයට වඩා දෙගුණයක් අත්කරගෙන තිබෙනවා. ලෝක ජනගහනයෙන් 50%ක් ජීවත් වෙන්නේ දිනකට ඇමරිකන් ඩොලර් 05කට වඩා අඩු ආදායමක් ලබමින්. අපේ රටේ ආදායමෙන් 50%ක් බුක්ති විඳින්නේ ජනගහනයෙන් 20%ක් දෙනා. දුප්පත්ම 20%ක් වූ පිරිසට ලැබෙන්නේ ආදායමෙන් 5%ක් පමණයි.
ඕනතරම් ආහාර, ධනය සහ සම්පත් තිබෙනවා. නමුත් බෙදීයාමේදී විශාල අසමානතාවක් තියෙනවා. ආණ්ඩුව කියන්නේ රජයේ ආදායම් අඩු වී තිබෙන බවයි. බදු ආදායම් අඩු කරගෙන. මේ තුළ වැටුප් නොලබා කටයුතු කරන පිරිස වැඩිවෙමින් තිබෙනවා. ඒ වගේම මේ ආර්ථික ක්‍රමය තුළ පරිසර දූෂණය වැඩි කිරීම නිසා ස්වභාවික ව්‍යසන දිනෙන් දින වැඩිවෙමින් යනවා. අසීමිත පරිභෝජනයකට තල්ලු කිරීම, අනාගත තිරසරභාවයක් නැති සංවර්ධන ආකෘති ආදිය නිසා අර අඩු ආදායම් ලබන පිරිස විශාල වශයෙන් තව පැත්තකින් බැටකනවා. මේ සමාජ ආර්ථික ක්‍රමය වෙනස් නොකළොත් කොවිඩ්වලට වඩා භයානක තත්වයක් ඇතිවිය හැකි බවට විද්‍යාඥයින් අනතුරු අඟවනවා.
මෙන්න මේ තත්වය තුළ ආණ්ඩුව කියන නව සාමාන්‍ය තත්වය අපි කිසිසේත්ම භාර ගත යුතු තත්වයක් නොවෙයි. මෙයට අනුගත විය යුතු නැහැ. ඉතාමත්ම සංවේදීව උගන්වන පාඩම් නිවැරදිව ඉගෙනගත යුතුයි. ඒ තුළ අපි මෙතෙක් අනුගමනය කළ සංවර්ධන ආකෘතිය සහ සමාජ ආර්ථික ක්‍රමය තව දුරටත් දරා ගත යුතු නැති බව තේරුම්ගෙන මෙය වෙනස් කිරීමට අපි සියලු දෙනාම මැදිහත්විය යුතුයි. ඒ සඳහා පෙළගැසෙමු කියන ආරාධනාව ඉතා ඕනෑකමින් කරනවා.”
சட்டத்தரணி சுனில் வட்டகல நாட்டுக்குள்ளேபோல் சர்வதேச ரீதியாகவும் மாபெரும் பரபரப்பினை ஏற்படுத்திய ஒருசில செயல்கள் மெகசின் சிறைச்சாலையிலும் அநுராதபுர சிறைச்சாலையிலும் இராஜாங்க அமைச்சரால் புரியப்பட்டுள்ளன. இது சம்பந்தமாக சிறைச்சாலைகள் இராஜாங்க அமைச்சர் பதவிவிலகி உள்ளார். தேசிய மக்கள் சக்தியின் சட்டத்தரணிகள் என்றவகையில் நாங்கள் இந்த பதவிவிலகல் எவ்விதத்திலும் போதுமானதல்ல என்பதை வலியுறுத்துகிறோம். சிறைச்சாலை நிர்வகிக்கப்படுவது அதனோடு சம்பந்தப்பட்ட சட்டங்கள், விதிகள் மற்றும் பிரமாணங்கள் மூலமாகவேயாகும். லொஹான் ரத்வத்தேவின் செயல்கள் சிறைச்சாலைகள் சட்டம் மற்றும் அதன்கீழ் நிலவுகின்ற விதிகளையும் […]
நாட்டுக்குள்ளேபோல் சர்வதேச ரீதியாகவும் மாபெரும் பரபரப்பினை ஏற்படுத்திய ஒருசில செயல்கள் மெகசின் சிறைச்சாலையிலும் அநுராதபுர சிறைச்சாலையிலும் இராஜாங்க அமைச்சரால் புரியப்பட்டுள்ளன. இது சம்பந்தமாக சிறைச்சாலைகள் இராஜாங்க அமைச்சர் பதவிவிலகி உள்ளார். தேசிய மக்கள் சக்தியின் சட்டத்தரணிகள் என்றவகையில் நாங்கள் இந்த பதவிவிலகல் எவ்விதத்திலும் போதுமானதல்ல என்பதை வலியுறுத்துகிறோம். சிறைச்சாலை நிர்வகிக்கப்படுவது அதனோடு சம்பந்தப்பட்ட சட்டங்கள், விதிகள் மற்றும் பிரமாணங்கள் மூலமாகவேயாகும். லொஹான் ரத்வத்தேவின் செயல்கள் சிறைச்சாலைகள் சட்டம் மற்றும் அதன்கீழ் நிலவுகின்ற விதிகளையும் பிரமாணங்களையும் முழுமையாகவே மீறுவதாகும். குடிபோதையில் சிறைச்சாலைக்குள் உரிய நேரத்திற்குப் புறம்பாகச் சென்றுள்ளார். அதைப்போலவே காதலி சகிதம் சென்றுள்ளார் அல்லது செல்ல முயற்சி செய்துள்ளார். ஆனால் குறிப்பாக கவனஞ் செலுத்தப்படவேண்டிய விடயம் அநுராதபுரம் சிறைச்சாலையில் நீதிமன்றத்தின் பொறுப்பில் உள்ள சிறைக்கைதிகளை மண்டியிடச்செய்வித்து தனது கைத்துப்பாக்கியால் குறிவைத்து மரண அச்சுறுத்தல் விடுத்த சம்பவமாகும்.
இது மிகவும் பாரதூரமான ஒரு சம்பவமாகும். சிறைச்சாலைகள் சட்டம், தண்டனைச் சட்டக்கோவை, சுடுபடக் கலங்கள் சட்டம் மற்றும் குற்றவியல் நடவடிக்கைமுறைச் சட்டக்கோவை உள்ளிட்ட கணிசமான அளவிலான பல சட்டங்களை மீறியமையாகும். சர்வதேச சட்டம் சம்பந்தமாக ஐக்கிய நாடுகளின் மனித உரிமைகள் பேரவைகூட இந்த சம்பவம் தொடர்பில் தலையிட்டுள்ளது. 1990 செத்தெம்பர் 14 அந் திகதி ஐக்கிய நாடுகள் அமைப்பினால் நிறைவேற்றப்பட்ட 45/111 இலக்கமுடைய சிறைக்கைதிகளை பாதுகாப்பதற்கான அடிப்படைக் கொள்கைகளுக்கு இது முற்றிலும் முரணானதென்பது வலியுறுத்தப்பட்டுள்ளது. மெண்டெலா கொள்கைக்கிணங்க இலங்கையின் சிறைக்கைதிகளுக்கு பாதுகாப்பு வழங்கப்பட வேண்டும். ஆனால் இந்த சம்பவத்தினால் உள்நாட்டுச் சட்டமும் சர்வதேச சட்டமும் மீறப்பட்டுள்ளது. இது சம்பந்தமாக அரசாங்கத்தின் பக்கத்தில் இராஜாங்க அமைச்சர் பதவியை அகற்றியமையாக கூறப்படுகின்றது. இதற்கு மேலதிகமாக பாரிய ஆர்ப்பாட்டம் தோன்றுகின்ற நிலையில் அரசாங்கம் மேற்கொண்டதாக கூறப்படுகின்ற இந்த நடவடிக்கை மக்களை தவறாக வழிநடாத்துவதாகும். குற்றவியல் சட்டக் கோட்பாடுகளுக்கிணங்க இடம்பெறுகின்ற தவறுகளை சேர்ந்திணங்கச் செய்விக்க முடியாது. இந்த குற்றச்செயல் இடம்பெறுவது அரசாங்கத்திற்கு எதிராகவே ஆகும். ஆனால் எமது நாட்டில் குற்றவியல் சட்டத்துடன் தொடர்புடைய செயற்பாங்கின்போது பதவியிலிருந்து நீக்குதல் அல்லது திருடப்பட்ட ஆதனத்தைக் கொண்டுவந்து ஒப்படைக்கின்ற முன்னுதாரணம் அமுலில் இருக்கின்றது. லொஹான் ரத்வத்தே இராஜாங்க அமைச்சரின் அந்த சம்பவத்துடன் தொடர்புடைய பெயர் மாத்திரம் கழற்றப்பட்டுள்ளது. இரத்தினக்கல் மற்றும் தங்க ஆபரணங்கள் நிறுவனத்துடன் தொடர்புடைய இராஜாங்க அமைச்சர் பதவியில் தற்போதும் அவர் இருக்கிறார்.
சதொச தலைவர் 15 பில்லியன் ரூபாவுக்கு மேற்பட்ட மோசடி செய்தமை வெளிப்பட்ட பின்னர் பொதுப் பயன்பாடுகள் ஆணைக்குழுவின் தலைவராக நியமிக்கப்பட்டார். திருவாளர் அஜித் நிவாட் கப்ரால் பொது திறைசேரியின் பணத்தை கிரேக்க முறிகளில் ஈடுபடுத்தியவராவார். அவரை மீண்டும் மத்திய வங்கியின் ஆளுனராக நியமித்துள்ளார்கள். ஆட்கொலை தொடர்பில் தவறாளியான ‘சொக்கா மல்லீ’ பிரதேச அபிவிருத்திக் குழுவின் தலைவராக அமர்கிறார். உயர்நீதிமன்றத்தின் ஐவரடங்கிய நீதி ஆயம்கூட அங்கீகரித்த ஆட்கொலையுடன் தொடர்புடைய ஒருவர் சனாதிபதி மன்னிப்பின்கீழ் விடுதலை செய்யப்பட்டு நகர அபிவிருத்தி அதிகார சபையின் தலைவராக நியமிக்கப்படுகிறார். தமது பெற்றோர்களின் கல்லறைகளை பொதுப்பணத்தில் கட்டியதாக குற்றஞ்சாட்டப்பட்ட ஒருவர் சனாதிபதியாகி இருக்கிறார். மல்வானையில் காணியொன்றைக் கொள்வனவுசெய்து பொதுப்பணத்தில் நிர்மாணிப்புகளைச்செய்து இன்றளவில் உரிமையாளர் அற்ற காணியாக மாற்றப்பட்டுள்ளது. அவர் தற்போது நிதி அமைச்சர். நாட்டை சிரிக்க வைக்கின்ற உலகத்தை சிரிக்க வைக்கின்ற செயற்பாடுகள் இவ்வவாறுதான் இடம்பெற்றன.
நீதிமன்றத்தில் கட்டுக்காவலில் உள்ள சிறைக்கைதி ஒருவரின் தலையில் சுடுபடைக்கலனை வைத்து மண்டியிடச்செய்து அச்சுறுத்தியமை பாரதூரமான ஒரு செயலாகும். சிறைச்சாலைகள் அமைச்சர் சிறைச்சாலைக்குள் துப்பாக்கியொன்றை எவ்வாறு எடுத்துச் சென்றார்? குற்றவியல் சட்டத்தின்கீழ் கொள்ளப்படுகின்ற பல சட்டதிட்டங்களை மீறி அவர் இன்னமும் நிம்மதியாக நடமாடுகிறார். சாதாரண பொதுமக்களை பாதிக்கின்ற சட்டங்கள் சிறைச்சாலைகள் இராஜாங்க அமைச்சருக்கு ஏற்புடையதாகாமல் போவது எப்படி? ஆசிரியர் சம்பள போராட்டங்களில் பங்கேற்ற ஆசிரியர்களை கைதுசெய்ததும் சட்டத்தரணிகளுக்குக்கூட பார்க்க அனுமதி வழங்கவில்லை. சிறைச்சாலைகள் சட்டத்தின்படி பாராளுமன்ற உறுப்பினரொருவர்கூட காலை 5.30 தொடக்கம் மாலை 5.30 இற்கு இடைப்பட்ட நேரத்திலேயே சிறைக்கைதியொருவரை பார்க்கமுடியும். ஆனால் அமைச்சர் இரவில் சிறைச்சாலைக்குள் அத்துமீறிப் பிரவேசித்துள்ளார். ஒருசில அரச உத்தியோகத்தர்களுக்கும் இதில் பங்கு உண்டு. இவ்வாறான சம்பவம் இடம்பெறவில்லை என சிறைச்சாலைகள் ஆணையாளர் கூறும்போது சிறைச்சாலைகள் இராஜாங்க அமைச்சர் பதவிவிலகுகிறார். இந்த இரண்டில் எது உண்மை? இந்த நிலைமையை அரசாங்கம் விளையாட்டாக எடுத்துக்கொள்ளக் கூடாது என்பதை நாங்கள் வலியுறுத்துகிறோம். ஐக்கிய நாடுகள் மனித உரிமைகள் பேரவைக் கூட்டம் நடைபெறுகின்றவேளையில்கூட இவ்விதமாக நடந்துகொள்வது விளையாட்டல்ல.
சட்டத்தின் ஆட்சியில் நிலவுகின்ற பிரதான விடயமாக அமைவது ஒவ்வொரு பிரசையும் சட்டத்தின் அதிகாரத்திற்கு கட்டுப்பட வேண்டுமென்பதாகும். எனவே நாட்டின் ஒவ்வோர் ஆளுக்கும் சட்டம் அமுலாக்கப்படல் வேண்டும். அதனூடாக ஒவ்வோர் ஆளினதும் சுதந்திரமும் காப்புநிலையும் பாதுகாக்கப்படுகின்றது. அது பற்றிய உணர்வு ஒவ்வொருவரிடமும் ஏற்படும். ஏதேனும் குற்றச்சாட்டு முன்வைக்கப்பட்டால் நியாயமான வழக்கு விசாரணைக்கு முகங்கொடுத்து அவர்களுக்கு நீதி நிலைநாட்டப்படும் என்பது இவற்றின் ஊடாகவே உறுதிசெய்யப்படுகின்றது. ஆனால் நிறைவேற்றுத் துறையைச் சேர்ந்த ஒருவர் சட்டத்தை தனது கைகளில் எடுத்துக்கொண்டால் சட்டம் மீதுள்ள நம்பிக்கை தளர்வடையும். நாளை வேறோர் அமைச்சரவை அந்தஸ்துடைய அமைச்சர் வீதியில் எவரையாவது துப்பாக்கியால் சுட முயற்சிசெய்தால் என்ன நேரிடும்? சட்டத்தின் சீரழிவினால் இத்தகைய நிலைமையே உருவாகும். அது அராஜகத்திலேயே முடிவடையும். மக்கள் சட்டத்தைக் கடைப்பிடிப்பதை நிராகரிக்கக் கூடும். அது மிகவும் பயங்கரமான நிலைமையாகும். இவ்வாறான ஓரிரு சம்பவங்கள் மாத்திரம் நிலவுவதில்லை. இதன் இறுதிவிளைவு மக்களின் பக்கத்தில் பொதுமக்களின் பக்கத்தில் சட்டம் மீதான நம்பிக்கை சிதைவடைவதாகும். குற்றவியல் சட்டம் சரிவர அமுலாக்கப்படாமை தெளிவாக புலப்படுகின்றது. இலங்கையின் உயர்நீதிமன்றம்வரை நீதியை நிலைநாட்டிக்கொள்ளச் செல்லமுடியும். ஆனால் தமது அதிகாரத்தைப் பிரயோகித்து உயர்நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்புகளைக்கூட மாற்றிக்கொண்டதும் குற்றவியல் சட்டத்தின் அத்திவாரம் சிதைவடைகின்றது. அப்பாவி பிரசையின் பாதுகாப்பு இந்த சட்டத்தின் அத்திவாரமாகும். இது இவ்விதமாக சீரழிந்தால் எந்தவொரு நாட்டிலும் மிகவும் மோசமான நிலைமை உருவாகும். இதனால் இந்த சம்பவம் தொடர்பாக குற்றவியல் சட்டம் சரிவர அமுலாக்கப்படல் வேண்டும். லொஹான் ரத்வத்தே தொடர்பான சம்பவம் அரசியல் சதுரங்க விளையாட்டில் காய்களை அங்குமிங்கும் நகர்த்தி மீட்டெடுக்கக்கூடிய ஒன்றல்ல. மிகவும் பாரதூரமான நிலைமையாகும். பொது மக்களின் சுதந்திரம், சனநாயகம், சட்டத்தின் ஆதிக்கம் பற்றிய பாரதூரமான ஆபத்தின் அடையாளம் இதில் அடங்கியுள்ளது.
20 வது திருத்தம் கொண்டுவரப்பட்டு சனாதிபதியின் தத்துவங்களை அதிகரித்தமை ஊடாக சட்டத்தின் சமத்துவம் அமுலாவதில்லை என்பதை வெளிப்படையாகக் கூறினால் எம்மால் எம்மை ஆசுவாசப்படுத்திக்கொண்டு இருக்க முடியும். சட்டத்தரணிகள் என்றவகையிலன்றி சாதாரண பிரசைகள் என்றவகையில் சிந்தித்தாலும் இவ்விதமாக நேரடியான கூற்றுகளை வெளியிட்டால் எம்மால் அதற்கிணங்க செயலாற்ற முடியும். சிறைச்சாலையொன்றுக்குள் அத்துமீறிப் பிரவேசித்த சம்பவத்துடன் தொடர்புடைய ஆளை ஓர் அமைச்சர் என்றுகூடக் கூற நான் விரும்பவில்லை. இந்த ஆளின் இறந்தகால நடவடிக்கைகளை எடுத்துக்கொண்டால் அதுவும் இதைப்போலத்தான். பொலிசு, நீதிமன்றம், சிறைச்சாலை ஆகிய அனைத்துமே ஒன்றுடனொன்று பின்னிப் பிணைந்த நிறுவனங்களாகும். ஒரு குற்றவாளி சம்பந்தமாக அல்லது சுத்தவாளி சம்பந்தமாக நீதிமன்றத்திடமிருந்து தீர்ப்பு கிடைக்கின்றமை நீதி நிலைநாட்டப்படுவதாக மக்கள் ஏற்றுக்கொள்கிறார்கள். ஒருசில அவ்வாறானவையல்ல. இந்த மனிதர்கள் இறந்தகாலத்தில் செய்தவற்றை மீண்டும் செய்யாதிருப்பார்கள் என்பதற்கான உத்தரவாதம் கிடையாது. இந்த ஆளுக்கு தண்டனைச் சட்டக் கோவையின் ஏறக்குறைய அரைவாசியுடன் தொடர்புடைய குற்றச்சாட்டுகள் கடந்தகாலத்தில் இருந்தன. அவை சம்பந்தமாக வழக்கு விசாரணைகள் காணப்பட்டன. அரசாங்கம் கூறுகின்ற மட்டத்தில் விஞ்ஞானரீதியாக வழங்கப்பட்ட ஒரே அமைச்சுப்பதவி இதுதான். இந்த ஆள் சிறைச்சாலைக்குள் இருந்தார். அதனால் அவருக்கு அதுசம்பந்தமாக அனைத்துவிதமான புரிந்துணர்வும் இருக்கின்றது. விஞ்ஞானரீதியாக மிகச்சிறந்த அமைச்சர் பதவியை பெற்றுக்கொண்ட ஆளும் இவ்விதமாக நடந்துகொள்வாராயின் மற்றைய ஆட்களைப் பற்றிப் பேசவேண்டியதில்லை. ஒரு நாடு என்றவகையில் எடுத்துக்கொண்டால் இந்த நிலைமைகள் ஐக்கிய நாடுகள் மனித உரிமைகள் ஆணைக்குழு போன்ற நிறுவனங்கள் மத்தியில் பாதகமான நிலைமையை ஏற்படுத்துகின்றன. அவர்கள் இந்த நாட்டுக்கு விதிக்கின்ற ஒருசில மட்டுப்பாடுகள், தடைகள் தாக்கத்தை ஏற்படுத்துவது சனாதிபதிக்கோ அல்லது அமைச்சர்களுக்கோ அல்ல. இந்நாட்டு மக்களுக்கே. இதன் பாரதூரத்தன்மை சாதாரண மக்களால் உணரப்படவேண்டும். ஆட்கள் என்றவகையில் முன்வந்து இந்த நிலைமைகளுக்கு கண்டனம் தெரிவிக்கவேண்டும்.
இங்கு 2 திட்டவட்டமான விடயங்கள் இருக்கின்றன. இராஜாங்க அமைச்சர் அனுமதி இல்லாத நேரத்தில் சிறைச்சாலைக்குச் சென்றமை மற்றும் அதன் உத்தியோகத்தர்களின் நடத்தை என்ற வகையிலாகும். சம்பந்தப்பட்ட அமைச்சருக்கு சிறைச்சாலையை அவதானிப்பதற்கான இயலுமை நிலவுகின்றது. ஆனால் அவர் அவ்விதமாக சென்று நடந்துகொண்ட விதம் அறிக்கைகளில் குறிப்பிடப்படுகின்றது. அவரது பிரத்தியேக சுடுபடைக் கலனை சிறைச்சாலைக்குள் எடுத்துச்சென்றுள்ளார். கடந்த காலங்களில் சிறைச்சாலைகளின் பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகளை பலப்படுத்தியதன் மூலமாக தனது சேவைபெறுனர்களை பார்க்கச்செல்கின்ற சட்டத்தரணிகளின் சப்பாத்துக்கள் பட்டிகளைக்கூட கழற்றி உடற்பரிசோதனைகளை மேற்கொண்டார்கள். பேனைகளைக்கூட பரிசோதித்தார்கள். இது சம்பந்தமாக சட்டத்தரணிகள் சங்கமும்கூட தலையிடவேண்டிய நிலையேற்பட்டது. இப்படிப்பட்ட பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகள் அமுலில் இருக்கையில் சுடுபடைக்கலனை எடுத்துச்செல்வதற்கான அனுமதி எங்கிருந்து?
அமைச்சரால் சிறைச்சாலையொன்றை பரீட்சித்துப் பார்க்கமுடியும். அவசியமெனில் சிறைக்கைதிகளுடன் உரையாடவும் இயலும். முன்னொரு காலத்தில் அமைச்சர் டக்லஸ் தேவானந்தா சிறைச்சாலையை பரிசோதிக்கச் சென்று அவருக்கு பாரதூரமான நிலைமையை எதிர்நோக்க நேரிட்டது. இங்கு சிறைச்சாலையில் தடுத்துவைத்துள்ள சிறைக்கைதிகளை வெளியில் எடுத்து கைத்துப்பாக்கியை வைத்து அச்சுறுத்தியமை அமைச்சரின் விடயப்பரப்பிற்குள் வருகின்ற விடயமன்று. இங்கு அத்துமீறிப் பிரவேசித்தமை, குற்றவியல் பலவந்தம், மரண அச்சுறுத்தல் விளைவித்தமை, உத்தியோகத்தர்களின் கடமைக்கு தடையேற்படத்தியமை மற்றும் சட்டவிரோத ஒன்றுகூடல் ஆகிய தண்டனைச் சட்டக்கோவையின் கீழான பல தவறுகள் புரியப்பட்டுள்ளன. சிறைக்கைதிகளின் உரிமைகள் பற்றிய பிரகடனத்தின் ஏற்பாடுகள் மீறப்பட்டுள்ளன. நீதிமன்றக் கட்டளையின்பேரில் சிறைவைக்கப்பட்டுள்ள ஆளொருவர் சம்பந்தமாக நீதிவான் ஒருவர் அல்லது வேறொரு நீதிவான் திட்டவட்டமான அறிவுறுத்தல்களை கட்டளைகளை சிறைச்சாலைகள் அதிகாரிக்கு வழங்குவார். அதனை நீதிமன்ற நம்பிக்கைப் பொறுப்பு எனக் கூறுவார்கள். அவரது பாதுகாப்பு சம்பந்தமாக நீதிமன்றம், அரசாங்கம் பொறுப்புக்கூற வேண்டும்.
இந்த பாதிக்கப்பட்டவர்களின் பாதுகாப்பு பற்றிய நம்பிக்கையும் அடிப்படை உரிமைகளும் மீறப்பட்டுள்ளன. இது ஒரு சின்னஞ்சிறிய தவறு அல்ல. அமைச்சரொருவர் போய் கைத்துப்பாக்கியைக்காட்டி ஆட்களை வெளியில் இழுத்துப்போட முடியுமாயின் இது ஆபிரிக்கா போன்ற நிலைமையாகும். றுவாண்டா, சூடான் போன்ற ஆபிரிக்க நாடல்ல இது. ஆசியாவின் மிகவும் தொன்மைவாய்ந்த சனநாயக இராச்சியமாகும். இது இராணுவ ஆட்சி நிலவுகின்ற நாடல்ல. எனவே இதனை ஓர் ஆபிரிக்க நாடாக மாற்றவேண்டாம். சிறைச்சாலையில் உள்ள மனிதனுக்குக்கூட உரிமைகள் இருக்கின்றன. இவற்றை சிதைத்திட வேண்டாம். அரசாங்கம் இது தொடர்பில் முறையான நடவடிக்கை எடுக்கவேண்டும். இந்நாட்டுக்கு தடைகள் விதிக்கப்பட்டால் இங்குள்ள எந்தவோர் ஆட்சியாளரும் அல்லற்படப் போவதில்லை. இந்நாட்டின் பொதுமக்களே பொருளாதார மற்றும் எந்தவொரு தடையாலும் பாதிக்கப்படப் போகிறார்கள். இந்த அனைவராலும் அவர்களின் தாய்நாட்டுக்குச் செல்லமுடியும். அவ்வாறு செல்ல பணமும் இருக்கின்றது. எம் எவருக்கும் அதனைச்செய்ய இயலாது. எனவே இந்நாட்டின் வழியுரிமைக்காக, அரசுக்காக தமது பொறுப்பு ஆற்றப்படுவதை அரசாங்கம் மக்களுக்கு வெளிக்காட்ட வேண்டும்.
மறுபுறத்தில் சிறைச்சாலைகள் ஆணையாளர் நாயகம் துஷார உபுல்தெனியவின் நடத்தையையும் கவனித்துப் பார்க்கவேண்டும். அமைச்சர் வந்து சிறைக்கைதிகளுடன் உரையாடிவிட்டுச் சென்றதாகவே அவர் கூறியுள்ளார். அரச ஊழியரொருவரின் அடிப்படைப் பொறுப்பு அரசியலமைப்பினை கட்டிக்காப்பதாகும். அவர் அதற்காக உறுதிப்பிரமாணம் செய்துள்ளார். அரச உத்தியோகத்தர்கள் நிர்வகிக்கப்படுகின்ற விதிகளுக்கு கட்டுப்பட்டுள்ளார்கள். இவையனைத்துமே இருக்கையில் அவர் புரிந்துள்ளது தமது அமைச்சரைப் பாதுகாப்பதற்காக கூற்று ஒன்றினை வெளியிட்டமையாகும். அரசியல்வாதியைப் பாதுகாப்பதற்கான கடப்பாடு அரச உத்தியோகத்தர்களுக்கு கிடையாது. அரசியல்வாதிகளின் தவறான தீர்மானங்களை நிராகரித்த கீர்த்திமிக்க அரச உத்திஅயாகத்தர்கள் இந்த நாட்டில் இருந்திருக்கிறார்கள். நெல் சந்தைப்படுத்தல் சபையின் தலைவர் மேலிருந்து வருகின்ற ஒருசில தீர்மானங்களுடன் இணங்கமுடியாது என்பதாலேயே பதவியை இராஜிநாமா செய்தார். அரச உத்தியோகத்தர்களுக்கு முதுகெழும்பு இருக்கவேண்டும். அவர் இந்த நாட்டு மக்களுக்கே பொறுப்புக்கூற வேண்டும். திருவாளர் உபுல்தெனியவும் இந்த பதவியிலிருந்து இராஜிநாமா செய்யவேண்டும். அரசாங்க சேவை ஆணைக்குழு அவருக்கு எதிராக ஒழுக்காற்று விசாரணையொன்றை மேற்கொள்ள வேண்டும்.
அவர் பொது ஆதனங்களை பயன்படுத்தி இருப்பின் கடமைப்பணிக்காக அவ்வாறு செய்யவில்லை. தமது நன்பர்களின் களியாட்டத்திற்காகவே. இங்கு நாங்கள் பார்ப்பது அவர் பயணித்த வாகனத்தையல்ல. அவரது நடத்தையையே. அவரது நடத்தை சட்டவிரோதமானது. அதற்கான தண்டனை வழங்கப்பட வேண்டுமென்ற நிலைப்பாட்டிலேயே நாங்கள் இருக்கிறோம். அமைச்சருக்கு மதுபோதையில் மக்களின் மனித உரிமைகளை ‘பயிட்டுக்கு’ எடுக்க உரிமை கிடையாது. மனிதர்களைத் துன்புறுத்தி அதிலிருந்து மகிழ்ச்சியடைவது ஒரு மனோவியாதியாகும். இந்த இராஜாங்க அமைச்சர் புரிந்த செயலின் பாதூரத்தன்மை இறந்த காலத்தில் இந்த அரசாங்கத்தின் செயற்பாடுகளுடனேயே இருக்கின்றது. மஹர படுகொலை, வெலிக்கடை சிறைச்சாலை படுகொலை ஆகிய அனைத்தினதும் மூலமாக எமது நாட்டின் மனித உரிமைகள் பற்றி சர்வதேசரீதியில் கேள்விக்குட்படுத்தப்படுகின்றது. இந்த நாட்டில் தலையீடுசெய்து தடைகளை விதிக்க பின்னணியை அமைத்துக்கொடுப்பது இந்த அரசாங்கமாகும். ஹிஜாஸ் ஹிஸ்புல்லா வழக்கு விசாரணையின்றி 16 மாதங்கள் கைதில் இருக்கிறார். வழக்கு விசாரித்து, குற்றவாளியாக காணப்படின் சிறையில் அடைப்பது பற்றி எமக்குப் பிரச்சினை கிடையாது. கவிஞர்கள்கூட இவ்விதமாக சிறைவைக்கப்பட்டுள்ளார்கள். ஆற்றைக் கடக்க கல்விமான்களை பாவித்தார்கள். இன்று அவர்களை வீசியெறிந்து விட்டார்கள். திருவாளர் கோட்டாபய ராஜபக்ஷவை அதிகாரத்திற்கு கொண்டுவர அயராது உழைத்த கல்விமான்கள் இன்று தலைமறைவாகவே இருக்கிறார்கள். எனவே இன்று ஒழுங்கமைந்த கள்வர் கும்பலொன்றே இந்த நாட்டை ஆட்சி செய்கிறார்கள். எமது நாட்டின் பொருளாதாரம், சமூக கலாசார வாழ்க்கை ஆகிய அனைத்துமே இந்த கும்பல் மூலமாகவே கட்டப்படுத்தப்படுகின்றது. சம்பவத்தின் பாரதூரத்தன்மைக்கிணங்க 1 வருடத்தில் இருந்து 6 வருடம் வரையான காலம் தண்டனை வழங்கக்கூடிய தவறுகள் இங்கு புரியப்பட்டிருக்கக்கூடும். இன்னமும் எந்தவிதமான விசாரணையும் மேற்கொள்ளப்படவில்லை என்பதாலேயே அதனைச் சரியாகக் கூறமுடியாது. இந்த சம்பவத்துடன் அவரை பாராளுமன்ற உறுப்பினர் பதவியிலிருந்தும் நீக்குமாறு திருவாளர் கோட்டாபய ராஜபக்ஷவிற்கு அழுத்தம் கொடுக்கவேண்டும். கைவிலங்கு மாட்டப்படவேண்டிய கரங்களுக்கு ஒருசில பிக்குமார்கள் பிரித் நூல் முடிச்சுப்போட்டால் இத்தகைய பிரச்சினைகள் தோன்றும். அவருடன் இருந்த பெண்ணுக்கும் ஒரே சட்டம் அமுலாகவேண்டும். இன்னமும் பொலீசார் இது சம்பந்தமாக விசாரணைகளை ஆரம்பிக்கவில்லை. பஹன்துடுவ சம்பவத்துடன் தொடர்புடைய இருவரையும் அடுத்தநாளில் கைது செய்தார்கள். இங்கு இருப்பது அதைவிட பாரதூரமான நிலைமையாகும். பொலிசும் குற்றப் புலனாய்வத் திணைக்களமும் இந்த இடத்திற்குச்சென்று சிறைச்சாலை உத்தியோகத்தர்களிடமும் சிறைச்சாலைகள் ஆணையாளரிடமும் வாக்குமூலங்களை பதிந்துகொள்ள வேண்டும். இங்குள்ள பாரதூரமான நிலைமை இந்த அடிப்படை நிலைமைகூட இடம்பெறாமையாகும்.
By Harini Amarasuriya Milton Friedman, the American economist, who was responsible for influencing Governments around the world to adopt neo-liberal economic policies, in the preface to his book Capitalism and Freedom (1982) wrote: “Only a crisis – actual or perceived – produces real change. When that crisis occurs, the actions that are taken depend on […]
By Harini Amarasuriya
Milton Friedman, the American economist, who was responsible for influencing Governments around the world to adopt neo-liberal economic policies, in the preface to his book Capitalism and Freedom (1982) wrote: “Only a crisis – actual or perceived – produces real change. When that crisis occurs, the actions that are taken depend on the ideas that are lying around.”
He wrote this in the context where the economic crises of the 1970s paved the way for a drastic reshaping of economic policies in the world and of society in general, led by Margaret Thatcher in the UK and Ronald Reagan in the USA. This turn in economic policy has been described as the ‘neo-liberal turn’ in society.
Almost 40 years after Friedman’s book, we are in the midst of another global crisis – one that has the potential to bring about ‘real change’, albeit quite different to the changes promoted by Friedman in the 1980s.
Indeed, it is ironic that at this moment, when all over the world, there are many signs that the neo-liberal era is ending, to be use a quote from the guru of neo-liberal economics himself, to remind ourselves that “nothing remains unchanged”.
This is particularly ironic, because one of the most distinctive characteristics of neoliberalism was its sense of inevitability. Its proponents simply did not consider the possibility of any alternative way of thinking or of organising society and the economy. The ideological and political basis of neo-liberalism was made invisible, so much so, that in our universities and schools we teach neo-liberal economics, as simply ‘economics’ – not as one school of thought among a plurality of perspectives.
Today, as lives all over the world have been disrupted by the power of a tiny virus, we are forced to question some of the key assumptions on which our societies have been organised. For instance, we have been taught that searching for job security is a sign of ‘risk averseness’, lack of ‘entrepreneurial thinking’ or worse still, lack of drive and initiative. Yet, during these past several months, we have learned how precious job security is and that very few in our society can actually afford to take risks.
We are experiencing the repercussions of weak public services (especially health and education) and that the absence of competent leaders and Governments can influence the death rate during an epidemic. We can see that at times of crisis, rather than the executives, hedge fund managers and captains of industry, society needs teachers, doctors, nurses, delivery persons, farmers, garbage collectors and thousands of others doing the day-to-day, mundane, behind the scenes work of keeping our society going.
The highest paid in our society do not appear on a list of essential workers. We have also begun to appreciate the value of books, films and music as we look for ways to keep ourselves entertained while isolated in our homes. We are beginning to understand that despite orthodox economists telling us that humans are by instinct selfish and motivated only by self-interest and competition, that in times of crisis – we need others, we need to feel and express solidarity and support and that we thrive when we can cooperate with each other.
That some of the best things in life cannot be valued in money terms or its worth in the market place. It is unfortunate, that while Governments around the world are passing legislation to increase spending on public services such as health and education, when there are discussions about basic incomes and wealth taxes, our Government is rushing through Bills to provide even more benefits and advantages to a privileged few. The recent ‘Finance Bill’ passed in Parliament was a case in point.
This Bill basically allows those who did not declare their assets and wealth so that they could cheat on paying taxes and instead invested their wealth in foreign accounts, to use their money for investments within Sri Lanka. So, rather than being called to account for cheating the system and depriving the country of much needed revenue, they are being rewarded.
As a member of the Committee on Public Accounts (COPA) in Parliament, I was shocked to learn about the number of tax defaulters in this country – and to see how some of the top companies in Sri Lanka owe millions to the Government in taxes. These are only those who actually declare their profits and earnings.
It is an open secret that there is much more wealth in offshore tax havens. That much of the money that is siphoned off overseas, is money earned through illegal means – including massive levels of Government corruption – means that the country is cheated twice: first through the illegal earnings and then tax avoidance.
This Act now will reward such people by ‘legally’ allowing them to default on payment of taxes. Let us also remember that this same Government has ignored the pleas of thousands of rural women who are trapped in micro-finance debts – the same debts that during elections, various politicians promised to abolish.
None of those politicians (who are now in power) are willing to even talk with these women. To hear our economic pundits, hold forth piously about not encouraging ‘dependency’ and teaching fiscal discipline to rural women living on the edge of poverty, while endorsing tax amnesties for the wealthy, is sickening to say the least.
It is at times such as this that citizens need to be aware, mobilised and organised as never before. Rumblings of radical change can be heard from throughout the world.
Even the IMF has been forced to concede that austerity policies that disproportionately affect the vulnerable in a society and growth without equality or rather growth in the face of growing inequality is not a desirable economic state to be in. More than any economic theory though, the realities of climate change are forcing us to rethink our patterns of consumption and the need to plan and invest in sustainable futures.
Unfortunately, our political leaders and opinion-makers seem to be truly out of step with the changes that are taking place in the rest of the world. This is all the more reason for citizens to lead the way – because the changes that are on the way – and make no mistake – they ARE on the way, are not in the interest of those currently in power.
So, it will be up to the citizens of this country, the vast majority of us who are NOT benefitting from the current status-quo and in fact stand to lose substantially if things continue the way they are, to stand up and demand that we count.
