(-ජාතික ජන බලවේගයේ ආර්ථික කවුන්සිලයේ මාධ්‍ය හමුව – 2024.08.29-)
ජාතික ජන බලවේගයේ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනය එළිදක්වා තිබෙනවා. එහි අඩංගු නිසි තොරතුරු තේරුම් ගන්නේ නැතිව විකෘති තොරතුරු ජනගත කරන්න සමහර අය උත්සාහ කරමින් සිටිනවා. මෙයට පෙර වැට් බද්දට යටත් කර නොතිබුණු පාසල් දරුවන්ගේ උපකරණ, සෞඛ්‍ය උපකරණ, ආහාර වැනි එදිනෙදා ජීවිතයට අවශ්‍ය භාණ්ඩවලට අලුතින් වැට් බදු අය කරන බව දේශීය ආදායම් බදු දෙපාර්තමේන්තුවෙන් නිකුත් කළ 2023/02 චක්‍රලේඛය අනුව පැහැදිලි වෙනවා. 2024 ජනවාරි 01 වැනි දින සිට වැට් බදු අය කරන බව නිල වශයෙන් දක්වා තිබෙනවා. උදාහරණයක් හැටියට දේශීය වශයෙන් නිෂ්පාදනය කෙරෙන බිත්තර, කිරි, කෘෂිකර්මාන්තයට අවශ්‍ය උපකරණ, සෞඛ්‍ය ක්‍ෂේත්‍රයට සම්බන්ධ උපකරණ වැනි කරුණු රාශියක් මේ බද්දට යටත් වෙනවා. දේශීය නිෂ්පාදකයන්ට සහ අපේ පාරිභෝගිකයන්ට පටවා තිබෙන වැට් බදු බර සම්බන්ධයෙන් අපි ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනයේ කරුණු ඉදිරිපත් කර තිබෙනවා. අපේ රටේ ජනතාව අවම ජීවන මට්ටමටත් පහතින් පවතින තත්වයක් ගත කරමින් ඉන්නේ. ඒ නිසයි ජාතික ජන බලවේගය ‘පොහොසත් රටක් – ලස්සන ජීවිතයක්’ කියන ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනය ඉදිරිපත් කරනු ලැබුවේ. මේ සහනය ලබා දෙන්න රුපියල් බිලියන 50කට ආසන්න වැඩි මුදලක් වැය වෙනවා. ඒ වාගේම රාජ්‍ය හා පෞද්ගලික යන දෙඅංශයේම ඉන්න මාසික වැටුප් ලබන්නන් සියයට 36ක් තරම් වූ බද්දකට යටත් කර තිබෙනවා. ඒ නිසා දැනට බදු අය කරන සීමාව රුපියල් ලක්‍ෂයේ ඉඳලා, ලක්‍ෂ දෙක දක්වා වැඩි කරන්න අපි බලාපොරොත්තු වෙනවා.
මේ මඟින් අපි ජාතික වැඩපිළිවෙළ ක්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා ආර්ථිකය ප්‍රසාරණය කිරීම සඳහා නැවත වතාවක් ජනතාවට මිල දී ගැනීමේ හැකියාව ලබා දෙන්න ඕනෑ. දැනට තිබෙන ලක්‍ෂයේ සීමාව ලක්‍ෂ දෙක දක්වා වැඩි කිරීමෙන් ඒ සඳහා සෑහෙන සහනයක් ලැබේවි කියලා අපි බලාපොරොත්තු වෙනවා. ආදායම් බද්දට යටත් වන සීමාව ලක්‍ෂ දෙක දක්වා වැඩි කිරීම නිසා තව රුපියල් බිලියන 50කට අඩු මුදලක් අමතරව දැරිය යුතු වෙනවා. ඒ අනුව වැට් බදු පෙර කී භාණ්ඩවලින් ඉවත් කිරීම සහ මාසික ආදායම් ලබන අයගේ බදු සීමාව වැඩි කිරීම යන අංශ දෙකට රුපියල් බිලියන 110ක පමණ අමතර බරක් දරන්න වෙනවා. ඒ වෙනුවෙන් වැඩපිළිවෙළක් සූදානම් කර තිබෙනවා. අපි අයි.එම්.එෆ්. එකත් එක්ක කතා කරන කොට අවධාරණය කළේ රටේ ජනතාව නිෂ්පාදන ක්‍රියාවලියට දායක කර ගැනීමේ වැඩපිළිවෙළක් අවශ්‍ය බවයි. අපි මේ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශය සකස් කළේ ජාතික ජන බලවේගයේ පිරිසක් එක් වීමෙන් පමණක් නොවෙයි; කර්මාන්තකරුවන් වාගේම පළපුරුද්ද තිබෙන ඉහළ නිලතල දැරූ කර්මාන්ත ක්‍ෂේත්‍රයේ වෘත්තිකයන් සහභාගි කර ගත්තා. අයවැයේදී මේ සඳහා දැරිය යුතු වන මුදල් පියවා ගන්න දැනටත් භාණ්ඩාගාරයට අය විය යුතු නමුත්, අය කරගෙන නැති අතිවිශාල ආදායම් ප්‍රමාණය අය කර ගන්නත්, නාස්තිකාර වියදම් අඩු කර ගන්නත් සැලසුම් සකස් කර තිබෙනවා. මෙයට සමගාමීව ඉංජිනේරු ක්‍ෂේත්‍රය, තාක්‍ෂණික ක්‍ෂේත්‍රය, සන්නිවේදන ක්‍ෂේත්‍රය, සංවර්ධන සහ පර්යේෂණ ක්‍ෂේත්‍රය, ව්‍යාපාරික ක්‍ෂේත්‍රය සහ සංචාරක ක්‍ෂේත්‍රය යන බොහෝ අංශ සම්බන්ධ කර ගනිමින්, පෙරට යන ගමනක් අපි ඉදිරිපත් කර තිබෙනවා.
“සැලසුමේ සමස්තය සලකනවා මිස වලිගයෙන් අල්ලා ගන්න එපා”
-ජාතික ජන බලවේගයේ ආර්ථික කමිටු සාමාජික මහාචාර්ය අනිල් ජයන්ත-
නව පුනරුද යුගයකට රට ගෙන යන ආකාරය පිළිබඳව ජාතික ජන බලවේගය ඉදිරිපත් කර තිබෙන ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනය ඉතාමත් පුළුල් එකක්. එය ඉදිරිපත් කළ පසුව අධ්‍යයනය කර කරුණු දක්වනවා වෙනුවට පදනම් විරහිත චෝදනා කිහිපයක් ඉදිරිපත් කර තිබෙනවා. මේ වන විටත් විශේෂයෙන් විදේශීය ණය ප්‍රතිව්‍යුහගත කිරීමේ ක්‍රියාවලිය තුළ රට හිර වී තිබෙනවා. ඒ සම්බන්ධයෙන් නැවත සාකච්ඡා කරන්න ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල එකඟත්වය පළ කර තිබෙනවා. විශේෂයෙන් විපක්‍ෂයේ හර්ෂ ද සිල්වා මන්ත්‍රීවරයා ඇතුළු පිරිසක් පරස්පර විරෝධී මත පළ කරමින් සිටිනවා. අයි.එම්.එෆ්. ගිවිසුමේ අඩංගු කරුණු සංශෝධනය කරන්න බැරි බව හර්ෂ ද සිල්වා මන්ත්‍රීවරයා ප්‍රකාශ කරන අතර, එම පක්‍ෂයේ තව පිරිසක් කියන්නේ ඒ ගිවිසුම නැවත සමාලෝචනය කරන බවයි. මේ ගැන විග්‍රහ කරන්න කලින් හර්ෂ ද සිල්වා මන්ත්‍රීවරයා පෙනී සිටින්නේ රනිල් වික්‍රමසිංහ ප්‍රකාශ කරන එම ගිවිසුම සමාලෝචනය කරන්න බැහැ කියන මතය වෙනුවෙන්ද, එහෙම නැත්නම්, තමන්ගේ පක්‍ෂයේ නායකයා ප්‍රකාශ කරන මෙය සංශෝධනය කරනවා කියන මතය වෙනුවෙන්ද යන්න පැහැදිලිව ප්‍රකාශ කළ යුතුයි. නමුත්, පසුගිය 28 වැනිදා රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා ප්‍රකාශ කර තිබෙන්නේ ඡන්දයක් කටේ තබාගෙන මෙම ගිවිසුමේ ඇතුළත් ආදායම් බදු අය කිරීමේ කාණ්ඩ සමාලෝචනය කර ගන්නා බවයි. ජාතික ජන බලවේගය ඉතා පැහැදිලිව ප්‍රකාශ කරන්නේ මේ වන විට පවත්වාගෙන යන අයි.එම්.එෆ්. වැඩපිළිවෙළ සම්බන්ධයෙන් සාකච්ඡා කර අපේ රටට වාසිදායක ලෙස සංශෝධනය කරගත යුතුයි කියන අදහසයි. ඒ වාගේම ප්‍රාථමික ශේෂය දළ දේශීය නිෂ්පාදිතයේ 2.3%ක පවත්වාගෙන යා යුතුයි කියන එක පවත්වාගෙන යන්න සිදු වෙනවා. එවැනි නිර්ණායක කිහිපයක් වෙනස් කළ නොහැකිව පවතිනවා.
නමුත්, මෙය කරන්නේ කොහොමද කියන ප්‍රශ්නයේදී විකල්ප කිහිපයක් තිබෙනවා. හර්ෂ ද සිල්වා වැනි මන්ත්‍රීවරුන් ප්‍රකාශ කරන්නේ මේ අත්සන් කර තිබෙන ගිවිසුම අනුව ක්‍රියා කිරීම පමණක් සිදු කළ යුතු බවයි. අයි.එම්.එෆ්. ගිවිසුම වෙනස් කිරීමට සාකච්ඡා කිරීමේදී ආණ්ඩුවේ ආදායමට සාපේක්‍ෂව වියදම් කළමනාකරණය කර ගන්නේ කොහොමද කියන ප්‍රශ්නය කෙරෙහි මූලික අවධානය යොමු කරනවා. ඒ වෙනුවෙන් පවතින බදු ව්‍යුහය සාධාරණ ලෙස සකස් කර ගැනීමට නවීන තාක්‍ෂණය යොදා ගැනීම සහ තමන්ගේ හිතවතුන්ට බදු සහන ලබා දීම වැනි ක්‍රියාමාර්ග නවත්වා ආදායම් මාර්ග වැඩි කර ගන්නවා. ඒ අතර, බදු සහන ලබා දිය යුතු තැන් හඳුනාගෙන ඒ සහන ලබා දිය යුතුයි. පුද්ගලයන්ගේ ආදායම් බදු සීමාව මාසයකට රුපියල් ලක්‍ෂයේ සිට ලක්‍ෂ දෙක දක්වා වැඩි කරන්න යෝජනා කිරීම එක් උදාහරණයක්. රුපියල් බිලියන දහස ඉක්මවූ බදු ප්‍රමාණයක් අය කරගත යුතුව තිබෙනවා. අපි ඒ බව සඳහන් කළාම සුරාබදු දෙපාර්තමේන්තුවේ හෝ වෙනත් දෙපාර්තමේන්තුවක ප්‍රධානීන් ඇවිත්, එවැනි බදු ප්‍රමාණයක් අය කර ගැනීමට නැති බව ප්‍රකාශ කරනවා. නමුත්, අපි පැහැදිලිව ප්‍රකාශ කරන්නේ විගණන වාර්තාව පදනම් කරගෙනයි.
අනෙක් පැත්තෙන් වියදම් දැරීමේදී ලෝක බැංකුව වැනි ආයතන ඩොලර් මිලියන 200කින් ප්‍රතිපාදන ලබා දෙන්න එකඟ වී තිබෙනවා. අන්න ඒ ක්‍රියාදාමය පුළුල් කරන්නයි අපි යෝජනා කරන්නේ. සෘජුවම එතැනදී රුපියල් බිලියන 60ක පමණ අමතර වියදමක් දරන්න සිදු වුණත්, වංචා, දූෂණ සහ අකාර්යක්‍ෂමතාව නිසා අහිමි වන විශාල ආදායම් ප්‍රමාණයක් තිබෙනවා. ඒ නිසා කාටවත් කලබල වෙන්න එපා කියලා අපි කියනවා. විපක්‍ෂයේ වගේ හිටියාට මේ දූෂිත ආණ්ඩුව රැකගන්න ක්‍රියා කරන කණ්ඩායම්වලට අමතරව මහ බැංකුවේ අධිපතිවරයාත් තාක්‍ෂණික කරුණු දක්වමින්, නොමඟ යවනසුළු ප්‍රකාශ සිදු කිරීමට පටන්ගෙන තිබෙනවා. මූල්‍ය අරමුදල සමඟ ගිවිසුම් ගැන නැවත සාකච්ඡා කරන්න යනවා නම්, ආර්ථිකය කඩාවැටෙන බව ඔහු ප්‍රකාශ කර තිබෙනවා. සහනය ලබා දී ආදායම් අඩු වන ආකාරය වාගේම නාස්තිකාර වියදම් අඩු කරගෙන මුදල් ඉතිරි කර ගන්නා හැටිත් අප ප්‍රකාශ කර තිබෙනවා. සමස්තයක් ලෙස රාජ්‍ය වියදම් අඩු කරගෙන ආදායම් වැඩි කර ගන්න තිබෙන සැලසුමේ සමස්තය අර ගන්නවා මිස එක කොටසක් පමණක් අල්ලා ගන්න එපා කියලා අපි අවධාරණය කරනවා. ප්‍රාථමික ශේෂය දළ දේශීය නිෂ්පාදිතයෙන් 2.3%ක අඩු මට්ටමේ පවත්වාගත යුතු නිර්ණායකයක් දී තිබුණත්, දැන් එම ප්‍රමාණය සියයට 10ත් පැන තිබෙන්නේ අතිවිශාල පොලී ගෙවීම් නිසයි. ණය හිමියන්ගෙන් ඒ පොලිය ප්‍රතිව්‍යුහගත කරගෙන නැහැ. අයිඑම්එෆ් එක සහ අපේ ප්‍රතිපත්ති සම්බන්ධයෙන් ඒ අය මවන බිල්ලාට හසු නොවන ලෙස ජනතාවගෙන් ඉල්ලා සිටිනවා.
විකල්ප ණය තිරසර කිරීම සම්බන්ධයෙන් අපි කථා කරන්නේ සමස්ත සැලැස්මත් සමඟයි. ඒ වාගේම මේ දක්වා ලබාගෙන තිබෙන ණය සියල්ල විගණනයකට ලක් කරන බව අපේ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනයේ පැහැදිලිව දක්වා තිබෙනවා. නමුත්, ඔවුන් ඒ කරුණත් හංඟනවා. ඒකට හේතුව 2015-2019 කාලයේ වැඩිම ස්වෛරීත්ව බැඳුම්කර ණය ප්‍රමාණයක් ලබාගෙන තිබෙන්නේ ඔවුන් වීමයි. ස්වෛරීත්ව බැඳුම්කර ණය මුළු මුදල ඩොලර් බිලියන 17යි. එයින් බිලියන 12.5කට වැඩි ප්‍රමාණයක් ලබා ගත්තේ ඔවුන්ගේ පාලන කාලය තුළයි. ණය ප්‍රතිව්‍යුහගත කිරීමේදී අතිශයින් තීරණාත්මක ස්වෛරීත්ව බැඳුම්කර සම්බන්ධයෙන් තවමත් එහෙට මෙහෙට ඇද ඇද ඉන්නවා. මූලික අවබෝධතාව මිස ණය හිමියන් සමඟ අවසාන එකඟතාවකට ඇවිත් නැහැ. ඒ සාකච්ඡා අතරමඟ හිර වෙලයි තියෙන්නේ.
ඒ වාගේ ම අපි යෝජනා කර තිබෙන සංවර්ධන බැංකුව ගැනත් ව්‍යාජ මත පතුරුවනවා. අපි යෝජනා කරන්නේ දැන් පවතින අවිනිශ්චිතතාව තුළ දිගුකාලීන අවදානම් ගන්න පෞද්ගලික අංශය අකමැති නිසා සංවර්ධන බැංකුවක අවශ්‍යතාව තිබෙන බවයි. ඕනෑම රටක ආර්ථිකය ඇතුළේ සංවර්ධන බැංකු තිබෙනවා. ඒ බැංකුවල මූලික අරමුණ අනෙක් බැංකු වාගේ ලාභ ලබන එක නොවෙයි. අපට තිබුණ සංවර්ධන බැංකුවත් 1993දී හර්ෂලා, රනිල්ලාගේ ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති අනුව විකුණලා දැම්මා. අලුතින් පටන් ගන්න දිගුකාලීන බැඳුම්කර මගින් රුපියල් බිලියන 60ක පමණ මුදලක් ලබා ගන්න ඇස්තමේන්තු කර තිබෙනවා. ඒ වාගේම දැනටමත් දරන ප්‍රාග්ධන වියදම්වලින් සියයට 5ක් පමණ යොදවා තවත් රුපියල් බිලියන 40ක් පමණ සොයා ගන්න ඉලක්ක කර තිබෙනවා. ආරම්භක අවස්ථාවේදී සංවර්ධන බැංකුව පටන් ගන්න රුපියල් බිලියන 100ක් හොඳටම ඇති. ක්‍රමානුකූලව ප්‍රසාරණය වෙන කොට තවත් පුළුල් කර ගන්න පුළුවන්. දැනට ක්‍රියාත්මක කරන සමහර ආයතනවල අලාභය මහා භාණ්ඩාගාරයට මාරු කිරීමේ සෙල්ලමත් නතර කරනවා.
මාධ්‍යවේදීන් නැඟූ ප්‍රශ්නවලට පිළිතුරු :
ප්‍රශ්නය: ජනාධිපතිවරයාගේ ප්‍රතිපත්ති මාලාව ඉදිරිපත් කර තිබෙනවා. ඒ සම්බන්ධයෙන් මොකද කියන්නේ ?
පිළිතුර: ඔහු 1977 ඉඳලා පාර්ලිමේන්තුවේ හිඳිමින්, ඇමැති තනතුරු, අගමැති තනතුර අවස්ථා ගණනාවකදීත්, ජනාධිපති ධුරය වසර දෙකක් පුරාත් දරමින් ක්‍රියා කළ ආකාරය අපි කවුරුත් දන්නවා. ඒ ප්‍රතිපත්ති අමුතුවෙන් නොකීවත්, රට බංකොලොත් කළ ආකාරයෙන් කාටත් ඔහුගේ ගමන පැහැදිලියි. 2015දී රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා තමන්ගේ මුහුණ දාගෙන ‘මාස හැටෙන් අලුත් රටක්’ කියලා වැඩපිළිවෙළක් ගෙනාවා. ඒ මාස හැට ඉවර වෙන කොට රට බංකොලොත් වීමේ පාරට වැටිලයි නතර වුණේ. ඒ නිසා රනිල් වික්‍රමසිංහ කියන්නේ, මේ රටට අලුත් වැඩපිළිවෙළක් දෙන්න පුළුවන් කෙනෙක් නොවෙයි. ඔහුගේ වැඩපිළිවෙළ රටේ දේපොළ විකිණීම, ජනතාව මත අධික ලෙස ණය සහ බදු බර පැටවීම හැර වෙනත් සූත්‍රයක් ඔහුට නැහැ. මූල්‍ය අරමුදල පෙන්වමින්, තවදුරටත් ණය ගැනීමේ මාර්ගය හැරුණුකොට ඔහුට අලුත් දෙයක් තියෙනවා කියලා අපි හිතන්නේ නැහැ. එය අලුත් දෙයකුත් නොවෙයි, සාකච්ඡාවට බඳුන් කළ යුතු දෙයකුත් නොවෙයි.
ප්‍රශ්නය: රනිල් වික්‍රමසිංහගේ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශය සම්බන්ධයෙන් මාධ්‍ය හමුවක් පවත්වමින්, ඇමැතිවරුන් ප්‍රකාශ කළේ ජාතික ජන බලවේගයේ ප්‍රතිපත්ති කිසිදු ප්‍රායෝගික වැඩපිළිවෙළක් නොවන බවත්, ප්‍රායෝගික වැඩපිළිවෙළක් ඉදිරිපත් කර තිබෙන්නේ ඔවුන් බවත්. ඒ ගැන මොකද කියන්නේ ?
පිළිතුර: එතැන හිටපු ඇමැතිවරු අලි සබි්‍ර, ෂෙහාන් සේමසිංහ, කංචන විජේසේකර. මේ තුන්දෙනාම කවුරුන්ද? අලි සබි්‍ර ගෝඨාභයගේ ආණ්ඩුවේ මුදල් ඇමැති හැටියටත් හිටියා. සේමසිංහ සහ කංචන ඒ ආණ්ඩුවේ ඇමැතිවරු. එදා ගෝඨාභයගේ ප්‍රතිපත්තිය කරතියාගෙන රට හදන්න පුළුවන් ඒකෙන් බව පම්පෝරි ගැසූ අය බලය ගත්තේ රනිල් වික්‍රමසිංහගේ ප්‍රතිපත්ති විවේචනය කරලා. ‘වැඩබිමක් ලෙස තිබූ රට මුඩුබිමක් කළ බව’ ඒ කාලයේ කංචනලා, ෂෙහාන්ලා සංවාද කීයකට ඇවිත් කීවාද? එහෙම කියපු අයගේ කටෙන් රනිල් වික්‍රමසිංහගේ ප්‍රතිපත්තිය මාරයි, ඒකෙන් තමයි, රට හැදෙන්නේ කියලා කීම ඉතිහාසයේ සරදමක්. ඒ ගොල්ලන්ම පට්ටා ගහපු රනිල්ගේ ප්‍රතිපත්තියට ආවඩන්න ඔවුන්ට සිදු වී තිබෙනවා නම්, සබි්‍රලා, සේමසිංහලා, කංචනලාගේ ප්‍රතිපත්තිය මොකක්ද කියලා ඒකෙන්ම තේරුම් ගන්න පුළුවන්. තමන්ගේ පැවැත්ම වෙනුවෙන් කොහේ හරි ලගින අයගේ ප්‍රකාශයක් ගැන කතා කරලා වැඩක් නැහැ. රනිල් වික්‍රමසිංහලා 2015-2019 කාලයේ ක්‍රියාත්මක කළ ආකාරය නිසා තමයි, ගෝඨාභය රාජපක්‍:ෂලාට යම් යම් තීරණ ගන්න සිදු වුණේ. ඒ පාපකර්මයෙන් ගැලවෙන්න රනිල් වික්‍රමසිංහලාට බැහැ.
අනෙක් පැත්තෙන් මේ රටේ ජනතාව ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල සම්බන්ධයෙන් පිළිගන්න ඕනෑ රනිල් වික්‍රමසිංහ කියන එකද? එහෙම නැත්නම්, මූල්‍ය අරමුදලේ ප්‍රධානී, පීටර් බෘවර් කියන එකද? ජනවරමක් සහිත ආණ්ඩුවක් එක්ක ඒ අය සාකච්ඡා කරන්න සූදානම් බව මූල්‍ය අරමුදලේ ප්‍රධානීන්ම කියනවා නම්, රනිල් වික්‍රමසිංහ කියන දෙයින් වැඩක් නැහැ. ඔහු අයි.එම්.එෆ්. එකේ නියෝජිතයා නොවෙයි. ලෝකයේ සියලුම රටවල් ජනවරමක් සහිත ආණ්ඩු පත් වුණු පසුව ලෝක බැංකුව, මූල්‍ය අරමුදල හෝ වෙනත් ආයතන සමඟ ඇති කර ගන්නා ගිවිසුම් පිළිබඳව සමාලෝචනය කරන්න ඉදිරිපත් වෙනවා. එවැනි අයිතියක් ජනවරමක් සහිත ආණ්ඩුවකටත් තිබෙනවා. ජාත්‍යන්තර ආයතන ජනවරමක් සහිත ආණ්ඩුවක් එක්ක සුහදව සාකච්ඡා කරන ආකාරය දන්නවා. අපි නියෝජනය කරන්නේ මෙරට ජනතාව අනුර කුමාර සහෝදරයාට ලබා දෙන ජනවරමේ වගකීමයි. අපි අයි.එම්.එෆ්. එක ප්‍රතික්‍ෂේප කරනවා නොවෙයි. ඔවුන් එක්ක කටයුතු කරමින්, අර්බුදකාරී අවස්ථාවේදී යම් විසඳුමක් ලබා ගැනීම සඳහා ඔවුන්ගේ පැත්තෙන් ලබාගත යුතු සහයෝගය ලබා ගන්න විවෘතව කටයුතු කරන්න අපි සූදානම්. ඇත්තටම අද සිදු වී තිබෙන්නේ අයිඑම්එෆ් එකේ ව්‍යාපෘතිය රනිල් වික්‍රමසිංහගේ දේශපාලන ව්‍යාපෘතියේ කොටසක් කර ගැනීමයි. නමුත්, මේ දක්වා විදේශ ණය ප්‍රතිව්‍යුහගත කර ගැනීම සාර්ථක කර ගන්නවත් ආණ්ඩුව සමත් වී නැහැ. ඒ නිසා රනිල්ට බැහැ කියන එක පැහැදිලියි. තව දවස් විසි ගණනකින් රටේ ජනතාවත් ඔහුට ඒ බව කියා දේවි.
ප්‍රශ්නය: රාජ්‍ය නිලධාරියකු වන මහ බැංකුවේ අධිපති, නන්දලාල් වීරසිංහ මහතා ප්‍රකාශ කර තිබෙනවා, අත්සන් කර තිබෙන ගිවිසුම් සාකච්ඡා මඟින් සංශෝධනය කරන්න බෑ, එවැනි උත්සාහයක් දැරුවොත්, නැවත ගොඩගත නොහැකි සේ රට වැටෙනවා කියලා. ඒ සම්බන්ධයෙන් පැහැදිලි කරන්න.
පිළිතුර: මහ බැංකු අධිපතිවරයා ආචාර්යවරයෙක් හැටියටත්, විෂයය දන්නා කෙනෙක් හැටියටත් දේශපාලනඥයන්ට අවශ්‍ය ආකාරයෙන් ප්‍රකාශ කරන්න තමන්ගේ දැනුම යොදා ගැනීම ගැන ඔහු වගකියන්න ඕනෑ. මහ බැංකු අධිපතිවරයා සමහර ප්‍රකාශ සිදු කරන්නේ ඔහුගේ වුවමනාවට වඩා රනිල් වික්‍රමසිංහගේ වුවමනාවට බව පැහැදිලියි. එවැනි මහ බැංකු අධිපතිවරු අතීතයෙත් සිටියා. එක් මහ බැංකු අධිපතිවරයෙක් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඉදිරියේ රට බංකොලොත් කිරීමේ වැරදිකරුවකු ලෙසත් තීන්දු කර තිබෙනවා. ලෝකයේ ඕනෑම රටක ගිවිසුම් සම්බන්ධයෙන් සාකච්ඡා කිරීමේ අවස්ථාව තිබෙනවා. මෙයට මාස දෙකකට පෙර මූල්‍ය අරමුදල ප්‍රසිද්ධ මාධ්‍ය සාකච්ඡාවක දී කළ ප්‍රකාශය නැවත අරගෙන බලන්න.
